Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : Sanıklar hakkında; ayrı ayrı TCK"nın 85/1, 62/1, 50/4-1, 52/2-4. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle öldürme suçundan sanıkların mahkumiyetine ilişkin hükümler, sanıklar müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1-Sanık ...’in mahkumiyetine ilişkin sanık müdafinin temyiz itirazlarının incelenmesinde;
...’ın, sanık ...’in sahibi ve yetkilisi olduğu, sanık ...’ın ise işçi olarak çalıştığı .. İnşaat Makine Taşımacılık Gıda Elk. San.Tic. Ltd. Şirketinde işçi olarak çalıştığı ve harç karma makinesine harç koyma işlemini yaptığı, olay günü, ...’ın, harç karma makinesinde çalıştığı sırada aralarında yaklaşık 10-15 metre mesafe bulunan sanık ...’ın çalıştığı makineye gelerek, başını makineye soktuğu bunu üzerine sanık ...’ın makineyi kapatarak Şahin’i iş yerindeki çalışanların yardımı ile hastaneye götürdükleri ve Şahin’in 18.06.2011 tarihinde öldüğü olayda, Adli Tıp 1. İhtisas Kurulunun 22.05.2013 tarihli raporunda, kişinin ölümünün genel beden travmasına bağlı multilpkot fraktürü, yaygın pulmoner kontüzyon, fraktür ve spinal kordda kontüsyonu bu duruma bağlı gelişen parapleji ve uzun süre yatağa bağımlı olarak yatmaya bağlı gelişen komlikasyonlar sonucu meydana gelmiş olduğu ile 17.09.2010 tarihli iş kazasına bağlı yaralanma sonucu 18.06.2011 tarihinde meydana gelen ölüm arasında illiyet bağının bulunduğunun bildirildiği ve kovuşturma aşamasında alınan 14.09.2015 tarihli 3 kişilik bilirkişi heyet raporunun da oluşa uygun olduğu görülmekle, mahkemece sanık hakkında tayin edilen hükümde bir isabetsizlik görülmemekle,
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin, bir nedene dayanmayan temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 05.03.2020 tarihli ve 2018/12-399 esas 2020/154 karar sayılı ilamında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"nın 61/1. maddesinin (f) bendinde yer alan ""failin kasta dayalı kusurunun ağırlığı" gerekçesine dayanılamayacağının gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konularda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hükmün 1.ve 2. maddelerdeki "kastın yoğunluğuna" ibaresinin hükümden çıkartılmak suretiyle sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün isteme aykırı olarak DÜZELTİLEREK ONANMASINA,
2-Sanık ...’ın mahkumiyetine yönelik sanık müdafinin temyiz itirazlarının incelenmesine gelince;
Sanık hakkında, tayin edilen hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesi sırasında 15.200 TL yerine 14.800 TL adli para cezasına hükmedilmesi aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, incelenen dosya kapsamına göre, sanıklar müdafinin, bir nedene dayanmayan temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Yukarıda izah edilen olayda, her ne kadar mahkemece, sanık hakkında, kullandığı makine ile ilgili alınabilecek tedbirleri ikinci dereceden almak ve tedbirlerin alınması konusunda işverini uyarma zorunluluğuna aykırı hareketi nedeniyle tali kusurlu olduğu kabul edilerek mahkumiyet hükmü kurulmuş ise de, tüm dosya kapsamından, sanık ...’ın işyerinde, vasıfsız işçi konumunda çalışması, tedbir alma ve uyarıda bulunma hususlarında görev ve yetkisinin bulunmaması ile olayın oluşuna göre de sanık ...’ın alabileceği tedbir ve önlemin bulunmadığı anlaşılmakla, sanık ... hakkında beraat hükmü yerine, mahkumiyet hükmü kurulması,
Kabule göre de;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 05.03.2020 tarihli ve 2018/12-399 esas 2020/154 karar sayılı ilamında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"nın 61/1. maddesinin (f) bendinde yer alan ""failin kasta dayalı kusurunun ağırlığı" gerekçesine dayanılamayacağının gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden hükmün 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca isteme uygun olarak BOZULMASINA, 27.10.2021 tarihinde oybirliği ile karar verildi.