Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2019/12295 Esas 2022/12297 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma, sağlık için tehlikeli madde temini
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Gereği görüşülüp düşünüldü:
1- Sanık hakkında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan kurulan hükmün temyiz incelemesinde;
Yapılan yargılamaya, dosya içeriğine, toplanıp karar yerinde gösterilen ve değerlendirilen delillere, oluşa ve mahkemenin soruşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, suçun oluşumuna ve niteliğine uygun kabul ve uygulamasına, hukuka uygun, yasal ve yeterli olarak açıklanan gerekçeye göre, sanığın bir sebebe dayanmayan temyiz itirazının reddiyle hükmün ONANMASINA,
2- Sanık hakkında sağlık için tehlikeli madde temini suçundan kurulan hükmün temyiz incelemesine gelince;
29.12.2014 tarihli tutanak içeriğinden ve mağdure ile sanığın hem soruşturma hem de kovuşturma aşamasında alınan beyanlarından sanığın mağdureye alkollü içki temin ettiğinin sabit olmasına karşın, mağdurun alkol muayenesinde alkol bulgusuna rastlanmadığından ve alkol kullanma nedeniyle sağlığının tehlikeye sokulduğuna ilişkin bir tespit bulunmadığı, suça konu eylemin sanık lehine olan ve hüküm tarihinden önce 11.06.2013 tarihinde yürürlüğe giren 4250 sayılı İspirto ve İspirtolu İçkiler İnhisarı Kanununun 6487 sayılı Kanun'la değiştirilen 6. maddesinin 3. fıkrası yollamasıyla 7. maddesinin 2. fıkrasına göre, 18 yaşını doldurmamış kişilere alkollü içki satılması veya sunulması sonucunda çocuğun sağlığının tehlikeye sokulması halinde ayrıca TCK'nın 194. maddesine göre cezaya hükmolunacağı, eylemin çocuğun sağlığını tehlikeye sokmaması halinde ise aynı Yasanın 7. maddesinin 1. fıkrasının (b) bendi gereğince münhasıran idari para cezası verileceği şeklinde yaptırıma bağlandığı, 5326 sayılı Kabahatler Kanunu’nun 20/2-a maddesi uyarınca soruşturma zamanaşımı süresinin 5 yıl olduğu, kabahat tarihinden temyiz inceleme tarihine kadar bu sürenin gerçekleştiği anlaşılmakla, sanığın temyiz itirazı bu nedenle
yerinde görülmekle hükmün 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK.nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususta anılan Yasanın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak karar verilmesi mümkün olduğundan, 5326 sayılı Kanunun 20/2-a maddesi uyarınca sanığın kabahat oluşturan eylemiyle ilgili soruşturma zamanaşımı dolduğundan hakkında aynı Kanunun 20/1. maddesi gereğince İDARİ PARA CEZASI VERİLMESİNE YER OLMADIĞINA, 15.09.2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.