Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2017/20438 Esas 2019/4350 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, davalının ön muhasebede görev yaptığı, hiç bir ihbar ve bildirimde bulunmadan iş akdini feshederek işten ayrıldığı, ... 8. İcra Müdürlüğünün 2013/8258 esas sayılı icra takip dosyası ile başlattığı takibin şirketin haberi olmaksızın kesinleştiği, davalının kendi tuttuğu gelir gider defterinde en son 3.094,00 TL alacaklı kaldığı, ancak maaşını 1.200,00 TL gösterdiği, ancak asgari ücretle çalıştığı, takip dosyasında 6.300,00 TL alacak gösterildiği, istifa ederek ayrıldığından hiç bir tazminat alacağının bulunmadığı iddiası ile müvekkili şirketin borçlu olmadığının tespitine karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece davanın reddine, dava açmakta kötü niyetli olduğu gerekçesiyle %20 kötü niyet tazminatına karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, hükmü temyiz eden davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Somut uyuşmazlıkta, davanın açıldığı tarihten önce takip konusu borç ödendiğinden davanın baştan istirdat davası niteliğinde olduğu, İİK’nun 72/5.maddesi gereğince alacaklının uğradığı zararlar karşılığı tazminata hükmedildiği, kötü niyetli olunması gerekmediği, davalı alacaklının davadan önce alacağını aldığı ve dava nedeniyle alacağının geç alınmasından doğan bir zararının bulunmadığı anlaşıldığından davalının kötü niyet tazminatı talebinin reddine karar verilmesi gerekir iken, Mahkemece davacı şirketin işçilik alacaklarından dolayı davalıya borçlu bulunduğunun sabit olduğu, dava açmakta haksız ve kötü niyetli olduğu gerekçesi ile davalı lehine kötü niyet tazminatına hükmedilmesi hatalıdır. Ne var ki bu yanlışlığın giderilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 6100 Sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan mülga 1086 Sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu"nun 438/8. maddesi uyarınca hükmün aşağıda belirtilen şekilde düzeltilerek onanması uygun bulunmuştur.
SONUÇ: Temyiz konusu kararın hüküm fıkrasındaki “6453,79 TL üzerinden %20 kötü niyet tazminatının davacıdan alınarak davalıya ödenmesine” rakam ve sözcüklerinin hükümden çıkartılmasına, hükmün bu şekliyle DÜZELTİLEREK ONANMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 26.02.2019 tarihinde oybirliği ile karar verildi.