MAHKEMESİ : Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 22. Hukuk Dairesi


Taraflar arasındaki itirazın iptali davası hakkında Ankara 7. Asliye Ticaret Mahkemesi’nden verilen davanın kısmen kabulüne yönelik 2014/1087 esas ve 2016/912 karar sayılı ve 13.12.2016 tarihli hükme karşı davalı vekilince istinaf kanun yoluna başvurulması sonucunda Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 22. Hukuk Dairesi’nce istinaf başvurusunun esastan reddine yönelik kararın davalı vekilince temyiz edilmesi üzerine, bölge adliye mahkemesi tarafından temyiz isteminin süreden reddine dair 13.09.2017 tarihli ek kararının davalı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği görüşülüp düşünüldü.

- KARAR -

Davacı vekili, davalıya fatura karşılığı satılan ve teslim edilen mal bedellerinin ödenmediğini, alacağın tahsili için davalı hakkında başlatılan icra takibine haksız itiraz edilidiğini belirterek itirazın iptali ile davalı aleyhine icra inkar tazminatına karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davacı ile aralarında ticari anlamda sözlü veya yazılı bir sözleşme olmadığını,takibin ve davanın yetkili yerde açılmadığını, irsaliye faturalarında davalı imzasının bulunmadığını ve irsaliye faturalarının olmasının alacağın varlığı için tek başına delil olamayacağını savunarak davanın reddini istemiştir.
İlk derece mahkemesince yapılan yargılama ve benimsenen bilirkişi raporuna göre, davacının, davalı tarafa sattığı faturalara konu malzemeleri davalı ..."e ait araçlar ile yine davalının personellerine imza karşılığı teslim ettiği, davacının takip tarihi itibariyle davalıdan KDV dahil 179.635,41 TL alacaklı olduğu ve TBK"nın 89. Maddesi gereği Ankara icra daireleri ve mahkemelerinin yetkili olduğu gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiş, hükme karşı davalı vekili tarafından istinaf kanun yoluna başvurulmuştur. Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 22. Hukuk Dairesi’nin 2017/386 esas ve 2017/591 karar sayılı ve 05.05.2017 tarihli ilamı ile davalının istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiş,
Ankara BAM 22. Hukuk Dairesi’nin 05.05.2017 tarihli kararına karşı davalı vekili tarafından 20.07.2017 tarihinde temyiz başvurusunda bulunulmuş, davalı vekili Av. ..."e 01.06.2017 tarihinde daire kararının tebliğ edildiği, davalı vekilince süresinden sonra temyiz edildiği, tebliğ şerhi ve tebliğ mazbatası içeriğine göre yapılan tebligatın Tebligat Kanunu 17 ve 20. maddelerine uygun olarak yapılmış olduğu, aynı dosyada daha önce aynı şekilde aynı kişiye yapılan tebligatların usulsüzlüğüne ilişkin bir itiraz olmadığı ve tebligat yapılan kişinin çalışan/işçi olmadığı iddia edilmediği gibi hangi nedenle tebligatı almaya yetkili olmadığının da açıklanmadığı, usulüne uygun tebliğata rağmen süresinde temyiz başvurusu yapılmadığı gerekçesiyle davalının temyiz talebinin reddine karar verilmiş, temyiz isteminin reddine dair ek karar davalı vekilince temyiz edilmiştir.
Dosyadaki yazılara, kararın muhakeme hukukuna uygun olmasına göre davalı vekilinin yerinde görülmeyen bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 22. Hukuk Dairesi’nin 2017/386 esas ve 2017/591 karar sayılı 13.09.2017 tarihli ek kararın ONANMASINA, dosyanın ilk derece mahkemesine gönderilmesine, fazla yatırılan peşin harcın istek halinde temyiz eden davalıya iadesine, 19/12/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.