MAHKEMESİ:Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki davanın yapılan duruşması sonunda kurulan hükmün Yargıtayca incelenmesi davalılar tarafından istenilmekle, süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne, duruşma isteminin giderden reddine karar verildikten sonra dosya incelendi, gereği düşünüldü:
K A R A R
Davacı Orman Yönetimi vekilinin 03.11.2010 havale tarihli dava dilekçesinde özetle; dava konusu ... İli, ... İlçesi,... Köyünde bulunan 211 parsel sayılı taşınmazın kesinleşen orman kadastro sınırları içinde kaldığı iddiasıyla, taşınmazın tapu kaydının iptali ve orman niteliği ile Hazine adına tapuya tescili ile davalıların elatmalarının önlenmesi istemleriyle dava açmıştır.
Mahkemece; davanın kısmen kabul kısmen reddi ile, ... İli, ... İlçesi, ... Köyü 211 parsel nolu taşınmazda 04/04/2013 tarihli fen bilirkişisi rapor ve krokisinde "A" harfi ile gösterilen 398,30 m²"lik kısmın tapusunun iptali ile orman niteliğiyle Hazine adına tapuya tesciline, fazlaya ilişkin talebin reddine, davacının müdahalenin men"i ve kal talepleri hakkında karar verilmesine yer olmadığına karar verilmiş, hüküm davalı ... vekili ve diğer davalılar tarafından (A) harfli bölüme yönelik olarak temyiz edilmiştir. Dava dilekçesindeki açıklamaya göre dava, tapu iptali ve tescil istemine ilişkindir.
Çekişmeli taşınmazın bulunduğu yerde 1946 yılında 3116 sayılı Orman Kanununa göre orman tahdidi, 1977 yılında 1744 sayılı Kanuna göre 2. madde uygulaması yapılmış olup sınırlar kesinleşmiştir ve 1989 yılında 3302 sayılı Kanunla değişik 2/B maddesi çalışmaları yapılmış, kesinleşmiştir. Daha sonra 6831 sayılı Kanunun 4999 sayılı Kanun ile değişik 9. maddesi gereğince çalışma yapılmış, 07/09/2007 tarihinde ilân edilmiştir.
İncelenen dosya kapsamına, kararın dayandığı gerekçeye, uzman orman bilirkişi tarafından kesinleşmiş orman kadastro haritasına dayalı olarak yöntemine uygun biçimde yapılan uygulama ve araştırma sonucunda çekişmeli taşınmazın temyize konu (A) harfi ile gösterilen bölümünün orman kadastrosu içinde kalan yerlerden olduğu anlaşıldığına ve yazılı biçimde hüküm kurulmasında bir isabetsizlik bulunmadığına göre, yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddi ile usûl ve kanuna uygun olan hükmün ONANMASINA, 19.01.2011 tarihinde yürürlüğe giren 6099 sayılı Kanunun 16. maddesi ile 3402 sayılı Kanuna eklenen 36/A maddesi gereğince davalılardan onama harcı alınmasına yer olmadığına, temyiz harcının istek halinde iadesine 30/09/2014 gününde oy birliği ile karar verildi.