22. Hukuk Dairesi Esas No: 2019/1277 Karar No: 2019/4332 Karar Tarihi: 26.02.2019
Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2019/1277 Esas 2019/4332 Karar Sayılı İlamı
22. Hukuk Dairesi 2019/1277 E. , 2019/4332 K.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :İş Mahkemesi DAVA TÜRÜ : ALACAK
Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı vekili, müvekkili işçinin iş sözleşmesinin haklı sebep olmadan feshedildiğini, işçilik alacaklarının ödenmediğini ileri sürerek, kıdem ve ihbar tazminatı ile aylık ücret, yıllık izin, fazla çalışma ve hafta tatili ücreti alacaklarının hüküm altına alınmasını talep etmiştir. Davalı vekili, davanın reddini savunmuştur. Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, yazılı gerekçeyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir. Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir. 1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre ve özellikle; gerek dava dilekçesinde gerekse de ıslah dilekçesinde Türk Lirası para birimiyle talep sonucunun gösterildiğinden, hüküm sonucunda yabancı para biriminin yazılması suretiyle fiili ödeme tarihindeki kur karşılığı üzerinden tahsil hükmünün kurulmasının mümkün olmadığının; ayrıca hesaplamalarda esas alınan kur bilgisi bakımından ise davacı vekilinin bilirkişi raporuna itirazları arasında kur bilgisine yönelik açık bir itirazının bulunmadığının anlaşılmasına göre, davacı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir. 2-Taraflar arasında, hafta tatili ücreti alacağı noktasında uyuşmazlık vardır. Somut olayda, hükme esas alınan bilirkişi raporunda, davacının hesaba konu 15/09/2008-02/02/2012 tarihleri arasında, ayda iki hafta tatili gününde çalıştığı kabul edilerek hesaplama yapılmıştır. Dinlenen tek davacı tanığı, davacıyla birlikte iki yıl çalıştıklarını, bu dönemde haftanın yedi günü çalışıldığını ifade etmiştir. Davalı taraf ise, puantaj kaydı sunmadığı gibi, tanık da dinletmemiştir. Dolayısıyla, davacı tanığının bilmesi mümkün dönem ile sınırlı olmak üzere tüm hafta tatillerinde çalışıldığı; kalan dönem için ise temyiz edenin sıfatı dikkate alındığında şimdiki gibi ayda iki hafta tatilinde çalışıldığı esas alınarak, hafta tatili ücreti alacağının hesaplanması gereklidir. Bu sebepten, kararın bozulması gerekmiştir. SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 26/02/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.