Sahte fatura kullanma - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/13572 Esas 2020/5223 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura kullanma
HÜKÜM : Beraat

Sanık hakkında 2008 takvim yılında sahte fatura kullanma iddiasıyla açılan kamu davasında; sanığın faturaların tamamının gerçek alış-verişe dayandığını, sahte olmadığını savunması; vergi raporlarında, 2008 yılında KDV hariç 97.555,94 TL tutarında toplam 19 adet sahte faturayı KDV indiriminde kullandığının, mükellef şirketin kullandığı faturaları düzenleyen şirketler hakkında sahte fatura düzenledikleri yönünde tespitler olduğunun belirtilmesi ve suça konu faturaları düzenleyen 3 ayrı mükellef hakkında düzenlenmiş vergi inceleme raporlarının bir kısım sayfalarının eksik olması nedeniyle, maddi gerçeğin kuşkuya yer vermeyecek şekilde tespiti bakımından;
1- Sahte olduğu iddia olunan faturaları düzenleyen mükellefler hakkında düzenlenen vergi tekniği raporlarının eksiksiz olarak dosya içerisine aldırılıp, bu mükellefler hakkında sahte fatura düzenleme suçundan dava açılıp açılmadığının araştırılması; dava açılmış ise, dosyalarının getirtilerek incelenmesi ve bu davayla ilgili belgelerin onaylı örneklerinin çıkartılarak dosya içine konulması,
2- Faturaların gerçek alım-satım karşılığı olup olmadığının belirlenmesi için;
a) Faturayı düzenleyen şirketlere ait mal ve para akışını gösteren sevk ve taşıma irsaliyelerinin, teslim ve tesellüm belgelerinin, bedelinin ödendiğine ilişkin ticari teamüle uygun ve kanıtlama yeterliliği olan banka hesaplarının ve kasa mevcuduyla uyumlu geçerli belgelerin; faturaları düzenleyenlere ait yeterli mal girişi veya üretimi olup olmadığına ilişkin belgelerin getirtilmesi,
b) Daha sonra, faturaları düzenleyen mükelefler ile kullanan mükellefin ticari defterleri ve belgeleri üzerinde karşılıklı bilirkişi incelemesi yaptırılması,
Sonucuna göre tüm deliller birlikte tartışılarak sanığın hukuki durumunun takdir ve tayini gerekirken eksik araştırma ile beraat hükmü kurulması,
Yasaya aykırı, katılan vekilinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 30.09.2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.