Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2020/537 Esas 2022/12458 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma ve kamu görevlisine zincirleme şekilde hakaret
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Kamu görevlisine zincirleme şekilde hakaret suçundan kurulan hüküme yönelik temyiz taleplerinin incelenmesinde:
Sanığın eyleminin kamu görevlisine görevinden dolayı hakaret suçunu oluşturmasına rağmen, önce 5237 sayılı TCK.nın 125/1, daha sonra 125/3-a. maddeleri tatbik olunmak suretiyle kademeli uygulama yapılması, ceza miktarı itibarıyla sonuca etkili olmadığından, hakaret suçundan TCK.nın 125/3-a maddesi uyarınca belirlenen temel gün karşılığı adli para cezası belirlendikten sonra cezadan TCK.nın 43/1-2 maddesi gereği artırım ve 62. maddesi gereği indirim yapılırken hesap hatası yapılmış ise de; alt sınırdan verilen ceza miktarı üzerinden hesaplama yapıldığında sonuç cezanın doğru olduğu anlaşılmakla bozma nedeni yapılmamıştır.
Adli para cezasının yerine getirilmemesi halinde 6545 sayılı Kanunla değişik 5275 sayılı Kanunun 106/3. maddesi uyarınca infaz aşamasında res'en uygulama yapılabilecek olmasına rağmen, taksitlerden birinin zamanında ödenmemesi halinde geri kalan kısmının tamamının tahsiline şeklinde ihtarat yapılması hususunun, infaz aşamasında resen değerlendirilmesi mümkün görülmüştür.
Sanığın hakaret suçu nedeniyle 18.04.2014 ile 19.04.2014 tarihleri arasında gözaltında kaldığı sürelerin TCK.nın 63/1. maddesi uyarınca mahsup işlemlerinin infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş,
Yapılan yargılamaya, dosya içeriğine, toplanıp karar yerinde gösterilen ve değerlendirilen delillere, oluşa ve mahkemenin soruşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, suçun oluşumuna ve niteliğine uygun kabul ve uygulamasına, hukuka uygun, yasal ve yeterli olarak açıklanan gerekçeye göre, sanığın yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA,
2-Cebir kullanmak suretiyle ve kişinin yerine getirdiği kamu görevi nedeniyle zincirleme şekilde kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan verilen hükmün temyiz incelenmesine gelince;
Sanığın kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçu nedeniyle 18.04.2014 ile 19.04.2014 tarihleri arasında gözaltında kaldığı sürelerin TCK.nın 63/1. maddesi uyarınca mahsup işlemlerinin infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş,
Yapılan yargılamaya göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
a)Sanığın eyleminin, cebir kullanmak suretiyle kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçunu oluşturduğu kabul edilmesine rağmen, önce 5237 sayılı TCK.nın 109/1, daha sonra 109/2. maddeleri tatbik olunmak suretiyle kademeli uygulama yapılması,
b)Sanığın kapıyı kilitledikten sonra dışarı çıkmak isteyen müştekiyi eliyle itmek suretiyle cebir kullanarak gerçekleştirdiği eyleminin TCK.nın 109/2. maddesine uyduğu anlaşılmış ise de; İddianamede sevk maddesi olarak 5237 sayılı TCK.nın 109/1 maddesi gösterildiği halde ek savunma hakkı verilmeden sanık hakkında aynı Yasa'nın 109/2 maddesine göre mahkumiyet hükmü kurulması suretiyle 5271 sayılı CMK.nın 226. maddesine aykırı olarak sanığın savunma haklarının kısıtlanması,
Yasaya aykırı, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK.nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 20.09.2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.