Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2021/9162 Esas 2022/12392 Karar Sayılı İlamı

İhbarname No : KYB - 2021/28559

Hayvanın tehlike yaratabilecek şekilde serbest bırakılması suçundan sanık ...'ın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 177/1, 62/1 ve 52. maddeleri gereğince 100,00 Türk lirası adli para cezası ile cezalandırılmasına, sanık hakkında 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 231/5. maddesi gereğince hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair Develi Sulh Ceza Mahkemesinin 21/11/2012 tarihli ve 2010/469 Esas, 2012/454 sayılı Kararının 24/01/2013 tarihinde temyiz edilmeden kesinleşmesini müteakip, sanığın denetim süresinde işlediği kasten yaralama suçu nedeniyle mahkum olduğunun ihbar edilmesi üzerine, hakkındaki hükmün açıklanmasına ve 5237 sayılı Kanun'un 177/1, 62/1 ve 52. maddeleri gereğince 100,00 Türk lirası adli para cezası ile cezalandırılmasına ilişkin Develi Asliye Ceza Mahkemesinin 22/09/2020 tarihli ve 2020/90 Esas, 2020/450 sayılı kararını kapsayan dosyası ile ilgili olarak;
1-Benzer bir olay sebebiyle Yargıtay 9. Ceza Dairesinin 07/04/2010 tarihli ve 2010/690 Esas, 2010/3988 Karar sayılı ilamında yer alan "...Hükümlünün, gözetimi altındaki hayvanı serbest bırakması ve hayvanın katılanı ısırıp basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek şekilde yaralanmasına sebebiyet vermesi şeklinde işlediği fiilinin, 5237 sayılı TCK'nın 177. maddesinde düzenlenen "Hayvanın tehlike yaratabilecek şekilde serbest bırakılması" suçu ile aynı Kanunun 89/1. maddesinde düzenlenen taksirle yaralama suçunu oluşturduğu, 5237 sayılı TCK'nın 44. maddesinde düzenlenen fikri içtima kuralı gereğince hükümlünün en ağır cezayı gerektiren taksirle yaralama suçundan dolayı cezalandırılmasının gerekeceği anlaşılmakla ...BOZULMASINA..." şeklindeki açıklamalar karşısında, müştekinin aracı ile seyir halinde iken karşısına çıkan şüpheliye ait ata çarparak yaralandığı olayda, sanığın eyleminin taksirle yaralama ve hayvanı tehlike yaratabilecek şekilde serbest bırakma suçlarını oluşturduğu ve 5237 sayılı Kanun'un 44. maddesi uyarınca daha ağır cezayı gerektiren taksirle yaralama suçundan cezalandırılması gerektiği gözetilmeden suç vasfında yanılgıya düşülerek yazılı şekilde hüküm kurulmasında,
2- Kabule göre de, sanığa yüklenen 5237 sayılı Kanun’un 177/1. maddesinde düzenlenen suçun, 02/12/2016 tarihli Resmî Gazete'de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun'un 12. maddesi ile değişik 5237 sayılı Kanun’un 75. maddesi uyarınca önödeme kapsamına alındığı nazara alınarak mahkemece sanığa usulüne uygun şekilde ön ödeme ihtarı yapılıp sonucuna göre hukukî durumunun değerlendirilmesinde zorunluluk bulunduğu halde, önödeme işlemleri yapılmadan yazılı şekilde karar verilmesinde, isabet görülmediğinden bahisle 5271 sayılı CMK.nın 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu Yüksek Adalet Bakanlığı Ceza İşleri Genel Müdürlüğünün 25/02/2021 gün ve 2021/1004 sayılı kanun yararına bozma istemine atfen Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 16/03/2021 gün ve KYB - 2021/28559 sayılı ihbarnamesi ile Dairemize tevdii kılınmakla incelendi.

TÜRK MİLLETİ ADINA

Gereği görüşülüp düşünüldü:
1) Oluşa ve tüm dosya kapsamına göre, katılanın aracı ile seyir halinde iken karşısına çıkan hükümlüye ait ata çarparak yaralandığı olayda, katılanın şikayetçi olması ve uzlaşmak istememeleri karşısında hayvan sahibi olan hükümlünün eyleminin taksirle yaralama ve hayvanı tehlike yaratabilecek şekilde serbest bırakma suçlarını oluşturduğu ve 5237 sayılı TCK.nın 44. maddesi uyarınca daha ağır cezayı gerektiren taksirle yaralama suçundan cezalandırılması gerektiği gözetilmeden suç vasfında yanılgıya düşülerek yazılı şekilde hüküm kurulması,
2-) Kabule göre de hükümden önce 02.12.2016 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun'un 12. maddesi ile değişik 5237 sayılı TCK.nın 75. maddesi uyarınca hükümlüye yüklenen hayvanı tehlike yaratacak şekilde serbest bırakma suçunun temas ettiği TCK.nın 177/1. maddesinde düzenlenen suçun ön ödeme kapsamına alındığı nazara alınarak, mahkemece hükümlüye usulüne uygun şekilde ön ödeme ihtarı yapılıp sonucuna göre hukuki durumunun değerlendirilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Yasaya aykırı ve Adalet Bakanlığı'nın kanun yararına bozma istemine dayalı Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca düzenlenen ihbarname içeriği bu nedenle yerinde görüldüğünden Develi Asliye Ceza Mahkemesinin 22.09.2020 tarihli ve 2020/90-450 Esas- Karar sayılı kararının CMK.nın 309. maddesi uyarınca ve bir no.lu bozma nedeni yönünden aleyhe tesir etmemek üzere BOZULMASINA, aynı Yasanın 309/4-a madde ve fıkrası uyarınca müteakip işlemlerin mahallinde yerine getirilmesi için dosyanın Adalet Bakanlığına gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 20.09.2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.