Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2013/28239 Esas 2014/6177 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2013/28239
Karar No: 2014/6177
Karar Tarihi: 12.03.2014

Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2013/28239 Esas 2014/6177 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Bitlis Ağır Ceza Mahkemesi, 466 sayılı kanuna dayalı tazminat davasında davacıların kısmen haklı olduğuna karar vermiştir. Ancak, davalı vekili temyiz etmiştir. Mahkeme, 466 sayılı Kanunun 2. maddesindeki üç aylık sürenin başlangıcı için 21/04/1975 tarih ve 3-5 sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararına atıf yapılarak kesinleşen beraat kararından davacının haberdar olmasının arandığı, adı geçen kararda tazminat davasının ne zamana kadar açılması gerektiğine dair bir açıklama bulunmadığına dikkat çekti ve haksız fiilin veya zarar ziyanı doğuran olayın vukuundan itibaren her halde 10 yıl geçtikten sonra zamanaşımının gerçekleşeceğini kabul etti. Bu nedenle, süresinde açılmayan davaların reddedilmesi gerektiğine karar vermiştir. Karar, 5320 Sayılı Kanunun 8. Maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 Sayılı CMUK'un 321. Maddesi gereğince isteme uygun olarak bozulmuştur. Kanun maddeleri 466 Sayılı Kanun, Borçlar Kanunu'nun 60. Maddesi, 5320 Sayılı Kanun'un 8. Maddesi ve 1412 Sayılı CMUK'un 321. Maddesi'dir.

12. Ceza Dairesi 2013/28239 E. , 2014/6177 K.

"İçtihat Metni"

Tebliğname no : 12 - 2013/74109
Mahkemesi : Bitlis Ağır Ceza Mahkemesi
Tarihi : 07/12/2012
Numarası : 2012/171 - 2012/554
Dava : 466 sayılı Kanuna göre tazminat talebi

Davacıların tazminat talebinin kısmen kabulüne ilişkin hüküm, davalı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan incelemeye, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, davalı vekilinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Dava, 466 sayılı Kanun hükümlerine dayalı tazminat istemine ilişkin olup; Ceza Genel Kurulunun 23/03/2010 tarih ve 2009/256 esas ve 2010/57 sayılı kararında, 466 sayılı Kanunun 2. maddesindeki üç aylık sürenin başlangıcı için 21/04/1975 tarih ve 3-5 sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararına atıf yapılarak kesinleşen beraat kararından davacının haberdar olmasının arandığı, adı geçen kararda tazminat davasının ne zamana kadar açılması gerektiğine dair bir açıklama bulunmadığı, bu itibarla Borçlar Kanununun 60. maddesi gereğince değerlendirme yapılması gerektiği ve haksız fiilin veya zarar ziyanı doğuran olayın vukuundan itibaren her halde 10 yıl geçtikten sonra zamanaşımının gerçekleşeceği kabul edilmekle, kanun dışı yakalanan veya tutuklananlar bakımından ceza davasının kesinleşmesinden itibaren 10 yıl dolduktan sonra 466 sayılı Kanuna göre tazminat istenemeyeceği anlaşılmakla,
İncelemeye konu olan tazminat davasına dayanak teşkil eden Muş Ağır Ceza Mahkemesinin 17.01.1984 tarih, 1978/135 esas, 1984/3 karar sayılı dosyasındaki kesinleşme şerhine göre davacılar hakkındaki beraat hükmünün 25.01.1984 tarihinde kesinleştiği, davanın 09.03.2012 tarihinde,
10 yıl dolduktan sonra açıldığının anlaşılması karşısında, süresinde açılmayan davanın reddine karar verilmesi gerekirken kabulü ile tazminata hükmedilmesi,
Kanuna aykırı olup, davalı vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, 12.03.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.