Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2013/13814 Esas 2014/6136 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 62, 50/1-a, 52/2-4 maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
CMK.nun 232/2-b. maddesi gereğince sanık müdafii ile katılanlar vekili gerekçeli karar başlığına yazılmamış ise de; bu husus mahallinde ilavesi mümkün bir eksiklik olarak kabul edilmiştir.
Tam kusurlu hareketiyle katılanların yaralanmasına sebep olan sanık hakkında, kusurun yoğunluğu ile hak ve nesafet kuralları da gözetilerek, temel cezanın alt sınırın üzerinde tayini gerektiğinin düşünülmemesi, aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre sanık müdafinin kusura ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanık hakkında hükmolunan hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesi sırasında, bir gün karşılığı miktarın belirlenmesine ilişkin uygulama maddesinin gösterilmemesi sureti ile CMK"nın 232/6. maddesine aykırı davranılması,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin temyiz istemi bu nedenle yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hüküm fıkrasında yer alan "50/1-a" ibaresinden sonra gelmek üzere "ve 52/2" ibaresinin yazılması suretiyle sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün istemeuygun olarak DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 12.03.2014 tarihinde oybirliği ile karar verildi.