MAHKEMESİ :AİLE MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen nafaka davasının yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen hüküm davacı tarafından temyiz edilmiştir.

Y A R G I T A Y K A R A R I
Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü.
Davada, boşanma davası ile hükmedilen iştirak ve yoksulluk nafakalarının yetersiz kaldığı ileri sürülerek; yoksulluk nafakasının 200 TL"den 500 TL"ye, iştirak nafakasının 100 TL"den 300 TL"ye artırılması talep edilmiştir.
Mahkemece, nafakaların artırılmasını gerektirecek bir değişiklik ve haklı bir sebep bulunmadığı gerekçesi ile davanın reddine karar verilmiş, hüküm davacı tarafından temyiz edilmiştir.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, davacının yoksulluk nafakasına yönelik temyiz itirazları yerinde değildir.
Davacı tarafın iştirak nafakasına yönelik temyiz itirazları yönünden;
TMK 176/4 maddesi hükmüne göre tarafların mali durumlarının değişmesi veya hakkaniyetin gerektirdiği hallerde iradın artırılmasına karar verilebilir. Bu hüküm gereğince mahkemece iradın artırılması için ya tarafların mali durumlarının değişmesi ya da hakkaniyetin artırımı gerektirmesi gerekmektedir.
TMK."nın 182/2 maddesinde; velayetin kullanılması kendisine verilmeyen eşin, çocuğun bakım ve eğitim giderlerine gücü oranında katılmak zorunda olduğu hükme bağlanmıştır.
Velayet kendisine tevdi edilmeyen taraf ekonomik imkanları ölçüsünde müşterek çocuğunun giderlerine katılmakla yükümlüdür. Diğer taraftan iştirak nafakası belirlenirken ana ve babanın ekonomik durumları gözönünde tutulmakla birlikte velayet hakkı kendisine tevdi olunmuş tarafın bu görev nedeniyle emeğinin ve yüklendiği sorumlulukların karşılığı olağan harcamaların da dikkate alınması zorunludur. Ne var ki, nafaka miktarının belirlenmesine esas alınması gereken giderlerinin makul sınırlar içinde kalmasına özen gösterilmesi ve velayet kendisine bırakılmayan tarafın ağır yükümlülüklere maruz bırakılmaması gerekmektedir.
Mahkemece, nafaka takdir edilirken; çocuğun yaşı, eğitimi ve ihtiyaçlarının yanında, ana-babanın gelir durumu da gözetilmeli ve nafaka yükümlüsünün (babanın) gelir durumu ile orantılı olacak şekilde hakkaniyete uygun bir nafakaya hükmedilmelidir.
Somut olayda; tarafların 12.09.2011 tarihinde kesinleşen .... 3. Aile Mahkemesinin 2009/275 E. 2010/376 K. sayılı ilamı ile boşandıkları, davacının ev hanımı olduğu, çalışmadığı, geçimini babasının sağladığı, müşterek çocuk ile birlikte babasının evinde oturduğu, müşterek çocuğun 2007 doğumlu olduğu, davalının ise ... isimli işyerinde garson olarak asgari ücretle çalıştığı, yeniden evlendiği ve eşinin ev hanımı olduğu, eşinin hamile olduğu, babasından kalma annesinin üzerine kayıtlı 1/3 mirasçısı olduğu evde oturduğu anlaşılmıştır. Davalı tarafından dosyaya sunulan, davalının Ocak 2013 tarihli ücret bordrosunda, restoran şef garson olarak çalıştığı ve kesintiler sonrası 882,83 TL geliri olduğu anlaşılmıştır.
Boşanma kararının kesinleştiği tarih ile artırım davasının açıldığı tarih arasında bir yıldan fazla süre geçtiği, bu süreçte müşterek çocuğun ihtiyaçlarının artmış olduğunun açık olması karşısında, iştirak nafakasının TMK 4. maddesinde yer alan hakkaniyet ilkesine uygun bir şekilde artırımına gidilmesi gerekmektedir.
O halde mahkemece, iştirak nafakasının niteliği, müşterek çocuğun yaşı, ihtiyaçları, ana ve babanın hayat koşulları ve ödeme güçleri, ekonomik göstergelerdeki değişim ile TÜİK’in yayınladığı ÜFE artış oranı göz önünde bulundurularak, nafaka yükümlüsünün (davalı babanın) gelir durumu ile orantılı olarak, TMK"nun 4.maddesinde yer alan hakkaniyet ilkesine uygun bir şekilde nafakanın artırılmasına karar verilmesi gerekirken, yanılgılı değerlendirme ile yazılı şekilde karar verilmesi doğru görülmemiş, bozmayı gerektirmiştir.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 02.10.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.