13. Ceza Dairesi Esas No: 2011/33590 Karar No: 2013/8954 Karar Tarihi: 01.04.2013
Hırsızlık - işyeri dokunulmazlığını bozma - mala zarar verme - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2011/33590 Esas 2013/8954 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Karar, Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilmiş ve sanıklar hırsızlık, işyeri dokunulmazlığını bozma ve mala zarar verme suçlarından mahkum edilmiştir. Hükmün temyizi, sanıkların mala zarar verme suçundan kurulan hüküm açısından reddedilmiştir. Ancak hırsızlık ve işyeri dokunulmazlığını bozmak suçlarından kurulan hüküm nedeniyle dosya bozulmuştur. Sanıkların yargılama giderlerinin ayrı ayrı değil, ortak olarak karşılanması nedeniyle hüküm fıkrasından ilgili bölüm çıkarılmış ve sanıkların payına düşen miktarda yargılama giderleri ayrı ayrı alınmıştır. Kanun maddeleri olarak, 5219 sayılı Kanun'un 3-B maddesi, 1412 sayılı CMUK'un 305/1. maddesi, 5320 sayılı Yasa'nın 8/1. maddesi, 1412 sayılı CMUK'un 317. ve 322. maddeleri, 5237 sayılı TCK'nın 35. maddesi ve 143. maddesi belirtilmiştir.
(Kapatılan)13. Ceza Dairesi 2011/33590 E. , 2013/8954 K.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi SUÇ : Hırsızlık, işyeri dokunulmazlığını bozma, mala zarar verme HÜKÜM : Mahkumiyet
Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü: A-Sanıklar hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hükmün temyiz incelemesinde; Hükmolunan cezanın miktar ve türüne göre; 21.07.2004 tarihinde yürürlüğe giren 5219 sayılı Kanunun 3-B maddesiyle değişik 1412 sayılı CMUK’un 305/1. maddesi gereğince hüküm tarihine göre temyizi olanaklı olmadığından sanıklar ..., ... ve ... müdafiilerinin temyiz isteğinin 5320 sayılı Yasanın 8/1.maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK"un 317. maddesi gereğince tebliğnameye uygun olarak REDDİNE, B-Sanıklar hakkında hırsızlık ve işyeri dokunulmazlığını bozmak suçundan kurulan hükmün temyiz incelemesine gelince; Sanıklar hakkında hırsızlık suçunda ceza uygulanması sırasında, 5237 sayılı TCK’nın 35. maddesinin, aynı Kanunun 143. maddesinden önce uygulanması suretiyle, TCK’nın 61. maddesine aykırı davranıldığı belirlenmiş ise de, sonuç ceza değişmediğinden karşı temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır. Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanıklar tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir. Ancak; 5271 sayılı CMK"nın 326/2. maddesi uyarınca birlikte işlenmiş suç nedeniyle mahkum edilmiş olan sanıkların sebebiyet verdikleri yargılama giderlerinden ayrı ayrı, ortak yargılama giderlerinden de paylarına düşen miktarda eşit olarak sorumlu tutulmaları gerektiğinin düşünülmemesi, Bozmayı gerektirmiş, sanıklar ..., ... ve ... müdafiilerinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi aracılığıyla 1412 sayılı CMUK"un 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkrasından yargılama giderlerinin dayanışmalı alınmasına ilişkin bölüm çıkarılarak, ‘her iki sanık için ortak yapılan 112.80 TL yargılama giderinin sanıkların payına düşen 37.60’ar TL’nin ayrı ayrı alınmasına ’ kelimelerinin eklenmesi suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 01.04.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.