Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2020/2912 Esas 2020/5498 Karar Sayılı İlamı

2. Hukuk Dairesi
Esas No: 2020/2912
Karar No: 2020/5498

Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2020/2912 Esas 2020/5498 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 28. Hukuk Dairesi tarafından verilen 2020/2912 E. ve 2020/5498 K. sayılı boşanma davası kararı davalı erkek tarafından temyiz edilmiştir. Kararda, davalı erkeğin temyiz itirazlarının bir kısmı yersiz bulunmuştur. Ancak davacı kadına takdir edilen maddi ve manevi tazminatın Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ve Türk Borçlar Kanunu'nun 50 ve 51. maddeleri göz önünde bulundurularak yeniden belirlenmesi gerektiği belirtilmiştir. Bu nedenle, kararın 2. bendi bozulurken, 1. bendi onanmıştır.
Kararda geçen Türk Medeni Kanunu'nun 174/1. ve 174/2. maddeleri, maddi ve manevi tazminatın belirlenmesinde kullanılan kanun maddeleridir. Ayrıca, Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesi hakkaniyet ilkesini, Türk Borçlar Kanunu'nun ise 50 ve 51. maddeleri manevi tazminatın özellikle belirlenmesinde dikkate alınması gereken kanun maddeleridir.

2. Hukuk Dairesi 2020/2912 E. , 2020/5498 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ : Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 28. Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : Boşanma

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davalı erkek tarafından tamamına yönelik olarak temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, davalı erkeğin aşağıdaki bent kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
2-Tarafların tespit edilen ekonomik ve sosyal durumları, boşanmaya yol açan olaylardaki kusur dereceleri, paranın alım gücü, kişilik haklarına yapılan saldırı ile ihlâl edilen mevcut ve beklenen menfaat dikkate alındığında davacı kadın yararına takdir edilen maddi ve manevi tazminat çoktur. Türk Medeni Kanunu"nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanunu"nun 50 ve 51. maddesi hükmü dikkate alınarak daha uygun miktarda maddi (TMK m. 174/1) ve manevi (TMK m. 174/2) tazminat takdiri gerekir. Bu yönler gözetilmeden hüküm tesisi doğru bulunmamıştır.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda 2. bentte gösterilen sebeple BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyize konu diğer bölümlerin ise yukarıda l. bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, istek halinde temyiz peşin harcının yatırana geri verilmesine, dosyanın ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine oybirliğiyle karar verildi. 09.11.2020 (Pzt.)