MAHKEMESİ :Aile Mahkemesi
DAVA TÜRÜ :Oturma Hakkı Tanınması

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen ve yukarıda tarih numarası gösterilen hüküm vekalet ücreti ve yargılama gideri yönünden temyiz edilmekle evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle oturma hakkı tanınmasına ilişkin hükmün taraflarca temyiz edilmeyerek kesinleşmiş bulunduğunun anlaşılmasına göre yerinde bulunmayan temyiz isteğinin reddiyle usul ve kanuna uygun olan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı onama harcının temyiz edene yükletilmesine peşin alınan harcın mahsubuna, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oyçokluğuyla karar verildi.14.09.2009 (Pzt.)
KARŞI OY
Evlilik birliği, kocanın 7.11.2005 tarihinde ölümü ile sona ermiştir. Sağ eşin açtığı dava sonucu; mahkemece; ölene ait, eşlerin birlikte yaşadıkları konut üzerinde Türk Medeni Kanununun 255/2. maddesi gereğince sağ eşe, hayatta olduğu sürece oturma hakkı tanınmasına karar verilmiştir.
Türk Medeni Kanununun 255. maddesi; eşler arasında “paylaşmalı mal ayrılığı rejimi” geçerli ise uygulanabilir. Taşınmaz, ölen eş tarafından 1964 yılında satın alınmış, imar uygulaması sonucu 18.2.1991 tarihinde müstakil olarak ölenin adına tescil edilmiştir. Eşler arasında, evlendikleri tarihten 4721 sayılı Türk Medeni Kanununun yürürlüğe girdiği 1.1.2002 tarihine kadar eski yasadaki “mal ayrılığı rejimi” (TKM. md. 170), bu tarihten itibaren de, bir yıllık süre içinde, yasal mal rejiminin evlenme tarihinden geçerli olacağına ilişkin sözleşme yapmadıklarına göre, “edinilmiş mallara katılma rejimi” geçerlidir. (4722 s. Yürürlük K. md. 10/1) Edinilmiş mallara katılma rejiminde; sağ eş, ölen eşine ait birlikte yaşadıkları konut üzerinde katılma alacağına mahsup edilmek üzere intifa veya oturma hakkı tanınmasını isteyebilir. (TMK. md. 240) Katılma alacağı da, bu rejimin devamı süresince ölene ait edinilmiş mallar varsa söz konusu olur.
Katılma alacağını doğuran böyle bir malın varlığı iddia ve ispat edilmediğine göre davacı Türk Medeni Kanunun 240. maddesi çerçevesinde bir talepte bulunamaz. Aynı yasanın 255. maddesi gereğince sağ eşe böyle bir hakkın tanınması için, her şeyden evvel eşler arasında “paylaşmalı mal ayrılığı” rejiminin geçerli ve birlikte yaşanılan konutun da paylaşma konusu mallardan olması, davacının da miras ve paylaşmadan doğan bir hakkının bulunması gerekir. Oysa, dava konusu taşınmaz, paylaşma konusu mal olmayıp, ölen eşin “kişisel malı”dır. Edinilmiş mallara katılma rejimine de, bu taşınmaz, ölenin kişisel malı olarak girmiştir. Öyleyse, sağ eşin, ölen eşine ait, birlikte yaşanılan bu konut üzerinde Türk Medeni Kanununun 240. ve 255. maddesi çerçevesinde bir hakkı bulunmamaktadır. İsteğin reddi gerekirken yazılı şekilde hüküm kurulması usul ve yasaya aykırıdır. Hüküm açıklanan sebeple bozulmalıdır. Değerli çoğunluğun aksi yöndeki görüşüne iştirak edemiyorum.