Taksirle öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2014/1639 Esas 2014/5969 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2014/1639
Karar No: 2014/5969
Karar Tarihi: 10.03.2014

Taksirle öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2014/1639 Esas 2014/5969 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanıklar, kanalizasyon tesisatı için beton boru künklerini yerleştirirken, kazılan çukurun kenarındaki dolgu toprağın kayması sonucu toprak altında kalan bir işçinin ölümüne sebep oldular. Asliye Ceza Mahkemesi tarafından sanıkların taksirle öldürme suçundan beraatlarına karar verildi, ancak bu karar katılanlar vekili tarafından temyiz edildi. Yargıtay 12. Ceza Dairesi, sanıkların taksirleri bulunmadığından beraatlerine karar verilmesi gerektiğini ancak hükmün CMK'nın 223/2-c maddesi yerine 223/2-e maddesi uyarınca verildiğini belirtti ve bu nedenle kararı bozdu. Ancak yeniden yargılama gerektirmeyen bu hususun aynı Kanunun 322. maddesi uyarınca düzeltilebileceği ve sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükümlerin desteklenerek onanabileceği kabul edildi. Kanun maddeleri açısından, CMK'nın 223/2-c maddesi sanığın kusurlu olmadığı durumlarda beraat için kullanılırken, 223/2-e maddesi sanığın suçu işlemediğinin sabit olmadığı durumlarda da beraate karar verilmesi gerektiğini belirtir.

12. Ceza Dairesi 2014/1639 E. , 2014/5969 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : Beraat

Taksirle öldürme suçundan sanıkların beraatlerine ilişkin hükümler, katılanlar vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Olay tarihinde, ... beldesinde bulunan ... ... isimli işletmenin kanalizasyon tesisat bağlantısını yapan ... Ltd. ..."nin çalışanı olan ... ... 3 metre derinliğinde ve 4 metre genişliğinde kazılan çukura inerek kanalizasyon tesisatı için beton boru künklerini yerleştirirken çukurun kenarındaki dolgu toprağın kayması sonucu toprak altında kalarak öldüğü olay nedeni ile,
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, incelenen dosya kapsamına göre; katılanlar vekilinin, sanığın kusurlu olduğuna ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Hükmün gerekçesinde, sanıkların kusurlarının bulunmadığından beraetlerine karar verildiği belirtilmiş olup, yüklenen suç açısından sanıkların taksirlerinin bulunmaması nedeniyle 5271 sayılı CMK"nın 223/2-c maddesi gereğince beraatlerine karar verilmesi gerekirken, yüklenen suçun sanıklar tarafından işlendiğinin sabit olmadığından bahisle 5271 sayılı CMK"nın 223/2-e maddesi uyarınca sanıklar hakkında beraat hükmü kurulması,
Kanuna aykırı olup, katılanlar vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme aykırı olarak BOZULMASINA, ancak, yeniden yargılama gerektirmeyen bu hususun aynı Kanunun 322. maddesine göre düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hükmün C-1. bendinde yer alan, “sanığın üzerine atılı suçu işlediğine dair mahkumiyetine yeterli, her türlü şüpheden uzak kesin ve inandırıcı delil elde edilemediğinden CMK"nın 223/2-e maddesi gereğince sanığın BERAATİNE,” cümlesinin hükümden çıkartılarak, yerine “sanıkların, yüklenen suç açısından taksirlerinin bulunmaması nedeniyle, 5271 sayılı CMK"nın 223/2-c maddesi uyarınca BERAATLERİNE” yazılması suretiyle sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 10/03/2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.