Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2016/2050 Esas 2019/4243 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili dava dilekçesinde özetle; iş akdinin davacı tarafından haklı nedenle feshedildiğini belirterek kıdem tazminatı , ücret alacağı , yıllık izin ücreti, fazla mesai ücreti ve ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacağı taleplerinde bulunmuştur.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili davanın reddini talep etmiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan delillere ve bilirkişi raporuna göre, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Karar davalı vekilince temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasında, davacının fazla çalışma alacağına hak kazanıp kazanmadığı ve hafta tatili ile ulusal bayram ve genel tatil günlerinde çalışıp çalışmadığı hususunda uyuşmazlık bulunmaktadır.
Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. Ücret bordrolarına ilişkin kurallar burada da geçerlidir. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp kanıtlanmadıkça, imzalı bordroda görünen fazla çalışma alacağının ödendiği varsayılır.
Fazla çalışmanın ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın yazılı belgelerle kanıtlanamaması durumunda tarafların, tanık beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada göz önüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.
Fazla çalışmanın yazılı delil ya da tanıkla ispatı imkan dahilindedir. İşyerinde çalışma düzenini bilmeyen ve bilmesi mümkün olmayan tanıkların anlatımlarına değer verilemez.
Aynı ilkeler, ulusal bayram ve genel tatil alacağının ispatı bakımından geçerlidir.
Somut olayda, davacı davalıya ait işyerinde haftanın 5 günü 09.00- 20.00 ve Cumartesi günü 09.00- 18.00 saatleri arasında çalıştığını bu çalışmanın ayda iki pazar ve milli bayramlar ile 1 Ocak gününde de devam ettiğini iddia ederek tanık deliline dayanmıştır. Davalı yan işyerinde fazla çalışma yapılmadığını savunmuş, çalışma düzenine ilişkin işyeri kaydı sunmamıştır. Mahkemece hükme esas alınan bilirkişi raporunda davacı tanıklarının beyanları nazara alınarak davacının haftanın 5 günü 09.00- 20.00 ve Cumartesi günü 09.00- 18.00 saatleri arasında hafta içi günlük 1,5 saat cumartesi günleri 1 saat ara dinlenme tenzili ile haftalık 9,5 saat fazla çalışma yaptığı tespit edilmiştir. Dosya kapsamındaki delillere göre fazla çalışmaya ilişkin mahkeme kabulü isabetli ise de; dinlenen davacı tanıklarının çalışma sürelerinin davacının çalışma döneminin tamamını kapsamadığı anlaşılmaktadır. Bu nedenle davacı tanıklarının hizmet döküm cetvelleri getirtilerek, bu tanıkların çalışma dönemleri ile sınırlı olarak ispatlanan fazla çalışma ücret alacağının ve ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacağının hesaplanması gerekmektedir. Hatalı değerlendirme ile karar verilmesi bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 25.02.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.