KARAR

Geceleyin konut dokunulmazlığını ihlal suçundan sanık ...’ın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 116/1, 116/4 ve 62/1. (2 kez) maddeleri gereğince 6 ay 20 gün ve 1 yıl 15 gün hapis cezaları ile cezalandırılmasına dair Antalya 15. Asliye Ceza Mahkemesinin 29/01/2014 tarihli ve 2013/714 esas, 2014/90 sayılı kararının infazı sırasında, 02/12/2016 tarihinde Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun’un 34. maddesi ile 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 253. maddesinde yapılan değişiklik neticesinde infaza konu ilamdaki suçun uzlaştırma kapsamına alındığından bahisle hükümlünün hukuki durumunun yeniden değerlendirilerek, infazın durdurulup durdurulmayacağına dair bir karar verilmesi talebi üzerine ilamın infazının durdurulmasına ve uzlaşma işlemleri yapılmak üzere dosyanın uzlaşma bürosuna tevdiine ilişkin aynı Mahkemenin 02/12/2016 tarihli ve aynı sayılı ek kararına yapılan itirazın reddine dair Antalya 4. Ağır Ceza Mahkemesinin 27/01/2017 tarihli ve 2017/82 değişik iş sayılı kararının, Adalet Bakanlığı tarafından kanun yararına bozulmasının istenilmesi üzerine, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının, 15/03/2018 gün ve 21223 sayılı istem yazısıyla Dairemize gönderilen dava dosyası incelendi.
İstem yazısında; “Dosya kapsamına göre,
1-Sanık ...’ın, müşteki ...’e karşı 24/08/2013 tarihli eylemi nedeniyle hakkında 5237 sayılı Kanun’un 142/1-b maddesinin tatbiki ile nitelikli hırsızlık suçunu işlediğinden bahisle mahkumiyet kararı verildiği, ek kararla uzlaşma hükümleri kapsamında kaldığından bahisle infazı durdurulan geceleyin konut dokunulmazlığını ihlal suçundan verilen mahkumiyet hükmüne ilişkin eylemin de nitelikli hırsızlık suçu ile birlikte işlendiği, 5271 sayılı Kanun’un 231/3. maddesinde yer alan, “Uzlaştırma kapsamına giren bir suçun, bu kapsama girmeyen bir başka suçla birlikte işlenmiş olması hâlinde de uzlaşma hükümleri uygulanmaz.” şeklindeki düzenleme karşısında sanığın konut dokunulmazlığını ihlal suçunu 24/08/2013 tarihli ve müşteki ...’e karşı işlenen hırsızlık suçu ile birlikte işlediği cihetle uzlaşma kapsamında olmadığı,
2-Sanık ...’ın, 12/10/2013 tarihli eylemi nedeniyle hakkında 5237 sayılı Kanun’un 142/1-b maddesinin tatbiki ile nitelikli hırsızlık suçunu işlediğinden bahisle mahkumiyet kararı verildiği, ek kararla uzlaşma hükümleri kapsamında kaldığından bahisle infazı durdurulan konut dokunulmazlığını ihlal suçundan verilen mahkumiyet hükmüne ilişkin eylemin de nitelikli hırsızlık suçu ile birlikte işlendiği, 5271 sayılı Kanun’un 231/3. maddesinde yer alan, “Uzlaştırma kapsamına giren bir suçun, bu kapsama girmeyen bir başka suçla birlikte işlenmiş olması hâlinde de uzlaşma hükümleri uygulanmaz.” şeklindeki düzenleme karşısında sanığın konut dokunulmazlığını ihlal suçunu 12/10/2013 tarihli ve ..."e karşı işlenen hırsızlık suçu ile birlikte işlediği cihetle uzlaşma kapsamında olmadığı,
Gözetilmeden, itirazın kabulü yerine yazılı şekilde reddine karar verilmesinde isabet görülmemiştir.” denilmektedir.
Hukuksal Değerlendirme:
Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 30/10/2007 tarihli ve 2007/4-200 esas, 2007/219 sayılı ilâmında belirtildiği üzere, uzlaştırma kurumu her ne kadar 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 253 ve 254. maddelerinde hüküm altına alınarak usul hukuku kurumu olarak düzenlenmiş ise de, fail ile devlet arasındaki ceza ilişkisini sona erdirmesi bakımından maddi hukuka da ilişkin bulunması nedeniyle yürürlüğünden önceki olaylara uygulanabileceği, bu uygulamanın sadece görülmekte olan davalar bakımından geçerli olmayacağı, 5237 sayılı Kanun"un 7/2. maddesindeki "Suçun işlendiği zaman yürürlükte bulunan kanun ile sonradan yürürlüğe giren kanunların hükümleri farklı ise, failin lehine olan kanun uygulanır ve infaz olunur." şeklinde düzenleme karşısında, kesinleşen hükümlerde de uzlaşma hükümlerinin uygulanması gerektiği anlaşılmıştır.
Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 06/12/2016 tarih, 2014/13-194 Esas ve 2016/466 sayılı kararında açıklandığı üzere, 5237 sayılı TCK"nın ""zaman bakımından uygulama"" başlığını taşıyan 7. maddesinin 2. fıkrasındaki ""suçun işlendiği zaman yürürlükte bulunan kanun ile sonradan yürürlüğe giren kanunların hükümleri farklı ise, failin lehine olan kanunun uygulanıp, infaz olunacağına"" dair düzenleme ile 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkındaki Kanunun ""Mahkûmiyet hükmünün yorumunda ve çektirilecek cezanın hesabında duraksama başlığını"" taşıyan 98/1. maddesinde ""Mahkûmiyet hükmünün yorumunda veya çektirilecek cezanın hesabında duraksama olursa, cezanın kısmen veya tamamen yerine getirilip getirilemeyeceği ileri sürülür ya da sonradan yürürlüğe giren kanun, hükümlünün lehinde olursa, duraksamanın giderilmesi veya yerine getirilecek cezanın belirlenmesi için hükmü veren mahkemeden karar istenir."" amir hükmü uyarınca, bu hususun infaz aşamasında gözetilmesi olanaklı kabul edilmiştir.
02/12/2016 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun"un 34. maddesiyle değişik 5271 sayılı CMK"nın 253. maddesi ve maddeye eklenen fıkraya göre uzlaştırma hükümleri yeniden düzenlenmiş, aynı maddenin birinci fıkrasının (b) bendine mevcut (2) ve (3) numaralı alt bentlerden sonra gelmek üzere (3), (5) ve (6) numaralı alt bentler eklenmiştir. Bu bentlere göre, tehdit (madde 106, birinci fıkra), hırsızlık(madde 141), dolandırıcılık (madde 157) suçları uzlaşma kapsamına alınmıştır.
Aynı maddenin üçüncü fıkrasında yer alan "etkin pişmanlık hükümlerine yer verilen suçlar ile "ibaresi madde metninden çıkırılmış, aynı fıkranın ikinci cümlesinde yer alan "Uzlaştırma kapsamına giren bir suçun, bu kapsama girmeyen bir başka suçla birlikte işlenmiş olması halinde uzlaştırma hükümleri uygulanmaz" şeklindeki düzenlemede bir değişiklik yapılmamıştır.
6763 Sayılı Kanun ile değişiklik öncesi şikayete bağlı suçlar ile şikayete bağlı olup olmadığına bakılmaksızın kasten yaralama (üçüncü fıkra hariç olmak üzere TCK"nın 86.maddesi), taksirle yaralama (TCK"nın 89. maddesi), konut dokunulmazlığının ihlali (TCK"nın 116. maddesi), çocuğun kaçırılması ve alıkonulması (TCK"nın 234. maddesi), ticari sır, bankacılık sırrı veya müşteri sırrı niteliğindeki bilgi veya belgelerin açıklanması (TCK"nın 234. maddesi, dördüncü madde hariç) ve özel kanunlarda uzlaşmaya tabi olduğu belirtilen suçlar uzlaşmaya tabi suçlar idi. Bu genel kuralın istisnası olarak da soruşturulması ve kovuşturulması şikayete bağlı olsa da etkin pişmanlık hükümlerine yer verilen suçlar, cinsel dokunulmazlığa karşı işlenen suçlar uzlaşma kapsamında değildi. Ana kuralın bir diğer önemli istisnası da uzlaştırma kapsamına giren bir suçun uzlaşma kapsamına girmeyen bir başka suçla birlikte işlenmesi durumu idi ki, bu durumda da uzlaşma hükümlerinin uygulanmayacağı yaptırım altına alınmıştı.
Ayrıca CMK"nın 254. maddesinde de: “ Kamu davası açıldıktan sonra kovuşturma konusu suçun uzlaşma kapsamında olduğunun anlaşılması halinde, uzlaştırma işlemleri 253"üncü maddede belirtilen esas ve usule göre, mahkeme tarafından yapılır.” hükmü düzenlenmişti. Bu madde de 6763 sayılı yasa ile: “ Kamu davası açıldıktan sonra kovuşturma konusu suçun uzlaşma kapsamında olduğunun anlaşılması halinde, kovuşturma dosyası, uzlaştırma işlemlerinin 253 üncü maddede belirtilen esas ve usûle göre yerine getirilmesi için uzlaştırma bürosuna gönderilir.” şeklinde değiştirilmiştir.
İncelenen somut olayda, sanık ... hakkında müşteki ... ve ..."e karşı nitelikli hırsızlık ve konut dokunulmazlığının ihlali suçlarından mahkumiyet kararı verildiği, ek kararla uzlaşma hükümleri kapsamında kaldığından bahisle infazı durdurulan müştekiler ... ve ...’e karşı konut dokunulmazlığının ihlali suçundan verilen mahkumiyet hükümlerine ilişkin eylemlerin nitelikli hırsızlık suçu ile birlikte işlendiği, 5271 sayılı Kanun’un 253/3. maddesinde yer alan, “Uzlaştırma kapsamına giren bir suçun, bu kapsama girmeyen bir başka suçla birlikte işlenmiş olması hâlinde de uzlaşma hükümleri uygulanmaz.” şeklindeki düzenleme karşısında sanığın müşteki ...’e karşı 12/10/2013 tarihinde işlediği konut dokunulmazlığını ihlal suçu ile müşteki ..."e karşı 24/08/2013 tarihinde işlediği konut dokunulmazlığının ihlali suçunu, hırsızlık suçu ile birlikte işlediği ve bu suretle atılı suçların uzlaşma kapsamında olmadığı gözetilmeden, itirazın kabulü yerine yazılı şekilde reddine karar verilmesi hukuka aykırı bulunmuştur.
Sonuç ve Karar:
Yukarıda açıklanan nedenlerle;
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’nın, kanun yararına bozma isteği doğrultusunda düzenlediği tebliğnamedeki düşünce yerinde görüldüğünden,
1- Antalya 4. Ağır Ceza Mahkemesinin 27/01/2017 tarihli ve 2017/82 değişik iş sayılı kararının, 5271 sayılı CMK’nın 309. maddesi uyarınca BOZULMASINA,
2- Aynı Kanun maddesinin 4-a fıkrası gereğince, sonraki işlemlerin mahallinde tamamlanmasına, 22/01/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.