Hırsızlık - konut dokunulmazlığını ihlal etme - başkasının kimlik bilgilerini kullanma - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/12037 Esas 2020/7636 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, konut dokunulmazlığını ihlal etme, başkasının kimlik bilgilerini kullanma
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Sanık hakkında, adli sicil kaydında yer alan ... 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 23/11/2011 tarihli 2011/408 E. 2011/418 K sayılı 28/03/2012 tarihinde kesinleşen ilamına konu TCK’nın 141/1 .maddesinde yazılı hırsızlık suçuna ilişkin mahkumiyet hükmü tekerrüre esas alınarak, TCK"nin 58. maddesi uygulanmış ise de; 02/12/2016 tarihinde yürürlüğe giren 6763 sayılı Yasa"nın 34. maddesi ile değişik CMK"nin 253. maddesi ile uzlaştırma hükümleri yeniden düzenlenmiş olduğundan bu kapsamda UYAP kayıtlarından yapılan incelemede, tekerrüre esas alınan ilam ile ilgili ... 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 26/11/2018 tarihli ek kararı ile uzlaşmanın sağlanamadığından bahisle sanık hakkında infazın durdurulmasına karar verilen ilamın yeniden infaza verilmesine karar verildiği ve uzlaşma sağlanamaması nedeniyle ilamın yeniden infaza verilmesine dair bu ek kararın kesinleştiği dikkate alınarak, sanık hakkında bu suç yönünden tekerrür hükümlerinin uygulanması hususunda mahkemenin kabulünde bir isabetsizlik görülmediği belirlenerek yapılan incelemede;
Mahkemece hüküm kısmında sanığın eylemine uyan 142/1 -b maddesi uyarınca kilitlenmek suretiyle muhafaza altına alınan eşya hakkkında hırsızlık suçundan sanık hakkında suçun işleniş biçimi, suçun konusunun önem ve değeri, suçun birden fazla kişiyle gerçekleştirilmesi göz önüne alınarak teşdiden 3 yıl hapis cezası belirlendiği ve suç tarihi dikkate alındığında 5237 sayılı TCK"nın 142/1-b maddesinde temel cezanın alt sınırının 2 yıl hapis cezası öngörülmesi nedeniyle sanık hakkında temel ceza belirlenirken teşdiden hüküm kurulduğunun anlaşılması karşısında; uygulama maddesinin sehven 142/1-b yerine 142/2-b olarak gösterilmesi mahallinde düzeltilmesi mümkün yazım hatası olarak kabul edilmiş, 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 gün ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında değerlendirilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA, 06/07/2020 gününde oybirliği ile karar verildi.