Mahkemesi :Sulh Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/1,2-b; 62/1, 53/1, 51/1-3-7. maddeleri gereğince mahkumiyet, erteleme, hak yoksunluğu
Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü :
03.02.2009 günü gece saat 23.00 sıralarında, karlı havada, sanık sürücünün, yönetimindeki otomobiliyle, çift yönlü, zemininde yaklaşık 5 cm kalınlığında kar ve buzlanmanın ve çarpma noktasına 29 m mesafede yolun sağında 50 km/h azami hız ve sollama yasak levhalarının olduğu, 6 m genişliğindeki, her iki kenarında düşük banket bulunan, eğimli, görüşü açık köy yolunda seyrederken olay mahalline geldiğinde, mahal ve yol şartlarını dikkate alması, yol kenarında mevcut banketi kullanması ve sanık yönetimindeki araca karşı korunma tedbirine başvurması gerekirken bunlara riayet etmeyerek kaplama içinde yolun sağında aynı yönde yürümekte olduklarını gördüğü yaya grubu içindeki katılan yayaya, yol içinde yayaları görmesine rağmen kontrolsüz seyri nedeniyle tedbir alamayarak, kaplama içinde aracının sağ yan aynasıyla çarpması sonucu, katılanın ağır (4.) derece kemik kırığıyla yaralanmasına neden olarak olay yerinde durmayıp ayrılması ve kolluk araştırmasıyla kendisine ulaşılması şeklinde gerçekleşen olayda, iki sınır arasında temel ceza belirlenirken suçun işleniş biçimi, failin taksire dayalı kusurunun yoğunluğu, meydana gelen zararın ağırlığı, maddede öngörülen cezanın üst sınırı ve sanığın asli kusurlu oluşu nazara alınmak suretiyle, adalet, hakkaniyet kurallarına uygun bir cezaya hükmedilerek asgari hadden uzaklaşılması gerektiği gözetilmeden asgari hadden ceza tayin edilmesi aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin, kusura ilişkin yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanık hakkında, taksirli suçlarda uygulama yeri olmayan TCK"nın 53/1. maddesindeki hak yoksunluklarına hükmedilmesi ,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hüküm fıkrasından TCK"nın 53/1. maddesindeki hak yoksunluklarına hükmedilmesine ilişkin 5. bendin çıkartılması suretiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün isteme uygun olarak DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 07/03/2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.