5607 sayılı Yasaya muhalefet - Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2018/18146 Esas 2021/6319 Karar Sayılı İlamı

7. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/18146
Karar No: 2021/6319
Karar Tarihi: 18.05.2021

5607 sayılı Yasaya muhalefet - Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2018/18146 Esas 2021/6319 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Yerel bir mahkeme tarafından verilen ve temyiz edilen kararda, sanığın 5607 sayılı Kanuna aykırı davrandığı gerekçesiyle hüküm verildiği ancak kararın hatalı olduğu belirtilmiştir. Öncelikle, belirtilen Kanunun 3/18-son cümle delaletiyle 3/5. maddesine uygun temel ceza belirlenirken, 3/10. madde ve fıkrasına göre uygulama yapılması gerektiği ve 3/22. maddesinin uygulama şartlarının da değerlendirilmesi gerektiği vurgulanmıştır. Ayrıca, sanığın işlediği suç nedeniyle yalnızca 5607 sayılı Kanunun 3/18. maddesine göre cezalandırılması yerine, TCK'nun 186/1. maddesi gereğince de ayrıca cezalandırılması ve takdiri indirimde yanlış Kanun maddesinin kullanılması gibi hukuki hatalar yapıldığı ifade edilmiştir. Son olarak, kararda geçen kanun maddeleri şunlardır:
- 5607 sayılı Yasanın 3/5., 3/10., 3/18. ve 3/22. maddeleri
- TCK'nun 186/1. ve 44. maddeleri
- 6545 sayılı Kanunun 89. maddesi.

7. Ceza Dairesi 2018/18146 E. , 2021/6319 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : 5607 sayılı Yasaya muhalefet
HÜKÜM : Hükümlülük, müsadere

Yerel mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya okunduktan sonra Türk Milleti adına gereği görüşülüp düşünüldü;
1-Suç tarihinde yürürlükte bulunan ve 28.06.2014 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Yasanın 89. maddesiyle değişik 5607 sayılı Yasanın 3/18-son cümle delaletiyle anılan Yasanın 3/5. madde ve fıkrası uyarınca temel cezanın belirlenmesinden sonra 3/10. madde ve fıkrası gereğince uygulama yapılması ve yine aynı Yasanın 3/22. maddesinin de uygulama şartlarının oluşup oluşmadığının değerlendirilmesi gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde hüküm tesisi,
2-Mahkemece sanığın işlediği tek fiil ile hem 5607 sayılı Kanunun 3/18. maddesini hem de TCK"nun 186/1. maddesini ihlal ettiği, bu nedenle TCK"nun 44. maddesinde yer alan fikri içtima kuralları gereğince yalnızca daha ağır cezayı gerektiren 5607 sayılı Kanunun 3/18. maddesi gereğince cezalandırılmasına karar verilmiş ise de; kaçakçılık suçunun başka suça dönüşmeyeceği ve iki ayrı suçtan dava açılmış olması nedeniyle TCK"nun 44. maddesinin uygulanmasının mümkün olmadığı ve sanık hakkında TCK"nun 186/1. maddesinden açılan dava hakkında ayrıca karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
3-Hükümden sonra 15.04.2020 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 7242 sayılı Yasanın 61. maddesi ile 5607 sayılı Yasanın 3/22. maddesine eklenen "Eşyanın değerinin hafif olması halinde verilecek cezalar yarısına kadar, pek hafif olması halinde ise üçte birine kadar indirilir." şeklindeki düzenlemenin sanık lehine hükümler içermesi, yine aynı Yasanın 62.maddesi ile değiştirilen 5607 sayılı Yasanın 5/2. maddesine eklenen fıkra uyarınca kovuşturma aşamasında etkin pişmanlık uygulamasının olanaklı hale geldiği anlaşılmakla, 5237 sayılı TCK"nun 7. maddesi ve 7242 sayılı Yasanın 63. maddesi ile 5607 sayılı Yasaya eklenen Geçici 12. maddenin 2. fıkrası gözetilerek ilgili hükümlerin yasal koşullarının oluşup oluşmadığının saptanması ve sonucuna göre uygulama yapma görevinin de yerel mahkemeye ait bulunması zorunluluğu,
4-Sanık hakkında takdiri indirim uygulanırken uygulama maddesi olarak TCK’nun 62/1. maddesi yerine 61. maddesinin gösterilmesi suretiyle CMUK’nun 232/6. maddesine muhalefet edilmesi,
5-24.11.2015 tarihli 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesi"nin 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile 5237 sayılı TCK"nun 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptal edilmesi nedeniyle, anılan maddenin yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Yasaya aykırı, sanık müdafiilerinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün 5320 sayılı Yasanın 8/1.maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"nun 321.maddesi uyarınca BOZULMASINA, 18.05.2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.