MAHKEMESİ :Ticaret Mahkemesi
Taraflar arasındaki tahkim yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı başvurunun kısmen kabulüne dair verilen hükmün süresi içinde davacı vekili ve davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:
-K A R A R-
Davacı vekili; davalının zorunlu deprem sigortacısı olduğu müvekkiline ait konutun meydana gelen depremler neticesinde ağır hasarlandığını, konutta göçme durumu olduğundan yıkılıp yeniden yapılması gerektiğini, davalıya başvuru yaplamalarına rağmen 6.490,00 TL ödeme teklif edildiğini, teklif edilen miktarın zararı karşılamaya yetmeyeceğini belirterek fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydıyla 72.755,20 TL tazminatın başvuru tarihinden itibaren işleyecek avans faiziyle birlikte davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı vekili; sigortalı konutun deprem yönetmeliğine uygun yapılmadığını, zarar binanın yapısal sorunları nedeniyle meydana geldiğinden teminat kapsamında olmadığını belirterek başvurunun reddini talep etmiştir.
Sigorta Tahkim Komisyonu hakem heyetince itiraz üzerine; başvurunun kısmen kabulüyle 63.826,90 TL tazminatın 14.11.2013 tarihinden itibaren işleyecek yasal faiziyle birlikte davalıdan tahsiline karar verilmiş; hüküm, davacı vekili ve davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
1-)5684 sayılı Sigortacılık Kanunu"nun uyuşmazlık tarihinde yürürlükte bulunan 6456 sayılı kanunla değiştirilen 30. maddesinin 12. fıkrasında beş bin Türk Lirasının altındaki uyuşmazlıklar hakkında verilen hakem kararlarının kesin olduğu, beş bin Türk Lirası ve daha üzerindeki uyuşmazlıklar hakkında verilen hakem kararlarına karşı kararın Komisyonca ilgiliye bildiriminden itibaren on gün içinde bir defaya mahsus olmak üzere Komisyon nezdinde itiraz edilebileceği, kırk bin Türk Lirasının üzerindeki uyuşmazlıklar hakkında itiraz üzerine verilen kararlar için temyize gidilebileceği belirtilmiştir. Maddenin açık lafzından da anlaşılacağı üzere kabul veya reddedilen kısmı kırk bin Türk Lirasının altında kalan hakem heyeti kararlarına karşı aleyhine hüküm verilen tarafça temyiz yoluna başvurulamaz.
Temyize konu kararda davacı vekilince 72.755,20 TL talep edilmiş olup, hakem heyetince davanın kısmen kabulüyle davacı lehine 63.826,90 TL"ye hükmedilmiştir. Karara karşı davacı vekili temyiz talebinde bulunmuştur.
Temyize konu karar anılan yasanın yürürlüğünden sonra verildiğinden, verilen karar miktar itibariyle davacı yönünden kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01.06.1990 gün 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay’ca da temyiz isteminin reddine karar verilebileceğinden davacı vekilinin temyiz dilekçesinin reddine karar vermek gerekmiştir.
2-)Dosya içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davalı vekilinin yerinde görülmeyen tüm temyiz itirazlarının reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz dilekçesinin miktar itibariyle reddine, (2) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davalı vekilinin tüm temyiz itirazlarının reddi ile usul ve yasaya uygun bulunan hükmün ONANMASINA, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davacıya geri verilmesine, aşağıda dökümü yazılı 2,50 TL kalan onama harcının temyiz eden davalıdan alınmasına 26.03.2015 gününde oybirliği ile karar verildi.