Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2016/3532 Esas 2020/5490 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Cinsel saldırı (..."ya karşı), hakaret (..., ... ve ..."a karşı), iftira (..., ... ve ..."ya karşı), kasten yaralama (..."e karşı) (sanık ... hakkında); hakaret (..., ... ve ..."a karşı), kasten yaralama (... ve ..."e karşı), tehdit (..."a karşı), iftira (... ve ..."a karşı), (sanık ... hakkında); kasten yaralama (..."ye karşı), (katılan sanıklar ..., ... ile ... haklarında); kasten yaralama (Muhammet"e karşı), (katılan sanıklar ... ile ... haklarında)
HÜKÜM : Sanık ..."nin cinsel saldırı, hakaret, iftira suçlarından beraati ile kasten yaralama (..."e yönelik) kurulan hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına; sanık ..."in hakaret suçundan (... ile ..."a karşı) beraati ile aynı suçtan ceza verilmesine yer olmadığına (..."ya karşı), kasten yaralama suçundan (... ile ..."e karşı) kurulan hükümlerin açıklanmasının geri bırakılması ile tehdit ve iftira suçlarından beraatine; katılan sanıklar ... ile ..."ın kasten yaralama suçundan mahkumiyetlerine

İlk derece mahkemesince verilen hükümler temyiz edilmekle başvurunun muhtevası ve inceleme tarihine kadar getirilen kanuni düzenlemeler nazara alınıp, tebliğnamede sanık olarak gösterilen ... İzci hakkında kurulan hükümle ilgili kanun yoluna başvurulmadığı gözetilerek dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Bakanlık vekilinin temyiz isteminin incelenmesinde;
6284 sayılı Ailenin Korunması ve Kadına Karşı Şiddetin Önlenmesine Dair Kanunun 20/2. maddesi uyarınca davaya katılma hakkı bulunan Aile, Çalışma ve Sosyal Hizmetler Bakanlığına yokluğunda yapılan yargılamaya ilişkin olarak mahkemelerce re"sen ihbarda bulunulmasının zorunlu olup olmadığı hususunda Yargıtay İçtihadı Birleştirme Büyük Genel Kurulunca yapılan toplantı sonucunda verilen 13.12.2019 gün ve 2019/6 Esas, 2019/7 sayılı içtihadı birleştirme kararı ile Bakanlığa bildirimde bulunulmasının zorunlu olmadığının kabul edilmesi ve 5271 sayılı CMK"nın 237/2. maddesine göre kanun yolu muhakemesinde davaya katılma ve hükmü temyize hakkı bulunmadığından, vaki temyiz isteminin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi uyarınca REDDİNE.
Sanıklar ... ile katılan sanıklar ... haklarında kasten yaralama suçundan kurulan hükümlerin incelenmesinde;
Sanıklar ... haklarında atılı suçtan dolayı 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 231/5. maddesi gereğince verilen hükümlerin açıklanmasının geri bırakılmasına dair kararların aynı Kanunun 231/12. maddesi uyarınca itirazı kabil kararlardan olup temyiz yeteneğinin bulunmadığı ve katılan sanıklar müdafisinin anılan kararlara yönelik itirazının Denizli 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 01.04.2014 günlü, 2014/263 D. iş sayılı kararıyla reddedildiğinin anlaşılması ve 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 6217 sayılı Kanunun 26. maddesiyle 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 2. madde ile hapis cezasından çevrilenler hariç sonuç olarak hükmedilen 3.000 TL’ye kadar (3.000 TL dahil) adli para cezaları kesin nitelikte olup, buna göre katılan sanıklar , ... haklarında kasten yaralama suçundan doğrudan tayin edilen adli para cezalarının miktarları itibarıyla kesin olmasından dolayı temyizin mümkün bulunması karşısında, katılan sanıklar müdafisinin anılan hükümlere yönelik temyiz isteminin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
Sanık ... hakkında cinsel saldırı, sanıklar ... haklarında hakaret, iftira ve sanık ... hakkında tehdit suçlarından kurulan hükümlerin temyiz incelemesine gelince;
Tüm dosya kapsamı ve gerekçe içeriğine göre mahkemece kabul ve takdir kılınmış ceza verilmesine yer olmadığına dair karar ile beraat hükümleri usul ve kanuna uygun bulunduğundan, katılan sanıklar müdafisinin yerinde görülmeyen temyiz talebinin reddiyle hükümlerin ONANMASINA, 30.11.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.