Yargıtay 17. Hukuk Dairesi 2013/19840 Esas 2015/4824 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne dair verilen hükmün süresi içinde davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:

-K A R A R-

Davacı vekili, davalının sürücüsü olduğu aracın, yaya olarak karşıdan karşıya geçmekte olan müvekkiline çarparak sol köprücük kemiğinin kırılmasına yol açacak şekilde yaralanmasına sebebiyet verdiğini, müvekkilinin kaza sebebiyle iki ameliyat geçirmiş olup dört ay yatağa bağlı olarak yaşadığını, kazada davalı sürücünün kusurlu olduğunu ve hakkında .... Sulh Ceza Mahkemesi"nde açılan davada taksirle yaralamaya sebebiyet verme suçundan mahkumiyetine karar verildiğini ileri sürerek 10.000,00 TL geçici iş göremezlik tazminatı ile 10.000,00 TL manevi tazminatın olay tarihinden itibaren işleyecek yasal faiziyle birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, kazanın oluşumunda davacının asli kusurlu olduğunu, davacının maluliyet kaybının bulunmadığını ve tüm tedavi giderlerinin SGK tarafından karşılanması gerektiğini, talep edilen manevi tazminatı kabul etmediklerini belirterek davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, toplanan delillere ve benimsenen bilirkişi raporuna göre, davanın kısmen kabulü ile; 675,00 TL geçici iş göremezlik tazminatı ile 3.000,00 TL manevi tazminatın kaza tarihi olan 05.12.2010 tarihinden itibaren işleyecek yasal faiziyle birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine karar verilmiş; hüküm, davalı vekilince temyiz edilmiştir.
Dava, trafik kazasından kaynaklanan maddi ve manevi tazminat istemine ilişkindir.
1-Davalı vekilinin hükmedilen maddi tazminata ilişkin temyiz isteminin incelenmesinde;
6100 Sayılı HMK"nın geçici 3. maddesi delaletiyle mülga 1086 Sayılı HUMK"nun 427. maddesinde öngörülen temyiz kesinlik sınırı 1.1.2013 tarihinden itibaren 1.820,00 TL"sına çıkartılmıştır.
Davalı aleyhine hükmedilen maddi tazminat miktarı 675,00 TL olup temyize konu karar anılan tarihten sonra verildiğinden kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi 1.6.1990 gün 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay"ca da temyiz isteminin reddine karar verilebileceğinden davalı vekilinin maddi tazminata yönelik temyiz isteminin reddine karar vermek gerekmiştir.
2- Davalı vekilinin hükmedilen manevi tazminata ilişkin temyiz isteminin incelenmesinde;
Dosya içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp değerlendirilmesinde ve özellikle manevi tazminat talebi ile ilgili olarak olayın meydana geliş şekli, tarafların ekonomik ve sosyal durumları, olay nedeniyle duyulan acı ve elemin derecesi ve BK"nın 47. maddesindeki (6098 sayılı TBK m. 56) özel haller dikkate alınarak hak ve nesafet kuralları çerçevesinde hüküm kurulmuş olmasına göre, davalı vekilinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle usul ve yasaya uygun bulunan hükmün onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle, davalı vekilinin temyiz isteminin reddine, (2) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz itirazlarının reddiyle usul ve yasaya uygun olan hükmün ONANMASINA, aşağıda dökümü yazılı 141,93 TL kalan onama harcının temyiz eden davalıdan alınmasına 24/03/2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.