Yargıtay 14. Hukuk Dairesi 2013/340 Esas 2013/5518 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ticaret Mahkemesi

Davacı vekili tarafından, davalı aleyhine 10.07.2006 gününde verilen dilekçe ile tapu iptali ve tescil olmadığı takdirde tazminat istenmesi üzerine yapılan muhakeme sonunda; tapu iptali ve tescil isteminin reddine, tazminat isteminin kabulüne dair verilen 11.09.2012 günlü hükmün Yargıtayca, duruşmalı olarak incelenmesi davalı vekili ile duruşmasız temyizi davacı vekili tarafından istenilmekle, tayin olunan 02.04.2013 günü için yapılan tebligat üzerine temyiz eden davalı taraf gelmedi. Karşı taraftan davacı şirket vekili Av. ... geldi. Açık duruşmaya başlandı. Süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra gelen tarafın sözlü açıklaması dinlendi. Duruşmanın bittiği bildirildi. İş karara bırakıldı. Bilahare dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:
K A R A R
Dava, dava konusu 19027 ada 1 parsel, 3 no"lu bağımsız bölüm işyerinin tapu kaydının iptali davacı şirket adına tescili, ikinci kademede şimdilik 10.000 TL tazminatın faizi ile birlikte davalıdan tahsili istemine ilişkindir.
Mahkemece; davanın kısmen kabulü ile davacının tapu iptal ve tescil talebinin reddine, 10.000 TL tazminatın dava tarihi itibari ile yasal faiz ile birlikte davalıdan alınıp davacıya verilmesine, davacı tarafın fazlaya ilişkin hakların saklı tutulmasına karar verilmiştir.
Hükmü, davalı vekili ile davacı vekili temyiz etmiştir.
1-Yapılan yargılamaya, toplanan deliller ve dosya içeriğine göre davacı vekilinin tüm, davalı vekilinin aşağıdaki bent kapsamı dışında kalan diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiş, reddi gerekmiştir.
2-Taraflar arasında görülen ve kesin hüküm niteliğindeki; ... 1. Asliye Hukuk Mahkemesinin 1995/828 Esas, 1996/1067 Karar sayılı 02.12.1996 tarihli karar ile davalı adına tapuda kayıtlı olan işyerinin davacı
şirketin parası ile alındığı ve ... 7. Asliye Hukuk Mahkemesinin 1998/491 E. - 1999/513 K. sayılı davasında 15.06.1999 tarihli kararı ile de dava konusu taşınmazın bu davanın dava tarihi olan 26.12.1997 günü itibariyle değerinin 26.300 TL olduğu sabittir.
Mahkemece, her ne kadar dava konusu işyerinin 26.12.1997 tarihi itibariyle 26.300 TL değerinin doğru şekilde, dava tarihi itibariyle ulaştığı güncel değeri üzerinden tazminat isteminin kabulüne karar verilmiş ise de; hükme dayanak 23.02.2007 tarihli bilirkişi raporunda belirlenen güncel değer hesabının denetime elverişli olmadığı görülmektedir.
Güncel değer, dava tarihindeki çeşitli ekonomik etkenlerin (enflasyon, tüketici eşya fiyatı endeksi, altın ve döviz kurlarındaki artış, maaş artışları vs. gibi) ortalamaları alınarak yapılacak hesaplama ile bulunacak değer olup, bu konuda açıklamalı, gerekçeli ve Yargıtay denetimine elverişli bilirkişi raporu alınarak sonucuna uygun karar verilmesi gerekir.
Mahkemece; yetersiz bilirkişi raporundaki, sadece ÜFE artış katsayısı esas alınarak tespit edildiği anlaşılan güncel değer esas alınarak hüküm kurulması doğru görülmediğinden kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) numaralı bentte yazılı nedenlerle davacı vekilinin tüm, davalı vekilinin diğer temyiz itirazlarının reddine, (2) numaralı bent gereğince davalı vekilinin temyiz itirazının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, istek halinde peşin yatırılan temyiz harcının yatıranlara iadesine, 09.04.2013 tarihinde oybirliği ile karar verildi.