MAHKEMESİ : İSTANBUL 13. İŞ MAHKEMESİ
TARİHİ : 06/03/2014
NUMARASI : 2012/731-2014/142

Davacı, kıdem tazminatı ile ihbar tazminatının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde davacı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı işçi, davalı şirkette 01.01.1981-28.10.2004 tarihleri arasında yurt içi ve yurt dışı şantiyelerinde mobil vinç operatörü olarak çalıştığını, şantiye işlerinin bitimi nedeniyle kısa sürelerle ücretsiz izinli olarak yurda gönderildiğini, davalının kendisini çağırmasını beklediğini yeniden işe başlatılmadığını son ücretinin net 1.200,00 USD olduğunu, yatacak yerinin karşılandığını ve üç öğün yemeğinin verildiğini belirterek kıdem ve ihbar tazminatı ile birlikte bir kısım işçilik alacaklarının tahsilini talep etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı işveren, davacının çalışmasının sürekli ve kesintisiz olmadığını, son ücretinin 1,85 USD/saat olduğunu bildirerek yerinde bulunmayan davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, davacının iş sözleşmesinin iş bitimi sebebiyle sona erdiği, saat başı 1,85 USD ücret ile çalıştığı kabul edilerek, bilirkişi raporunun ikinci seçeneğine göre belirlenen kıdem ve ihbar tazminatının kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı yasal süresi içinde davacı vekili temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
Davacı işçi, davalı şirketin Rusya’daki şantiyelerinde mobil vinç operatörü olarak çalıştığını, en son 1.200,00 USD ücret aldığını belirterek davaya konu tazminatları talep etmiştir.
Davalı işveren son ücretin 1,85 USD/saat olduğunu savunmuştur.
Mahkemece, davacının savunmada geçen saat ücreti ile çalıştığı gerekçesiyle sözü edilen isteklerin kısmen kabul kısmen reddine karar verilmiştir.

Somut uyuşmazlıkta, davacının aylık temel ücretinin miktarı tartışma konusudur.
Davacı tanıkları davacının iddia ettiği ücreti doğrulamış, ücret araştırmasına gelen cevapta yurtdışında çalışan işçinin ücretinin bilinmediği açıklanmış, ancak yurt içinde çalışan vinç operatörünün ücreti 1800-2000 TL olarak bildirilmiştir.
Bilirkişi raporunda iddia ve savunmaya göre iki farklı ücret üzerinden değerlendirmeler yapılarak hesaplamaya gidilmiştir.
Mahkemece davalının savunduğu saat ücreti üzerinden yapılan hesaba itibar edilerek isteklerin kısmen kabulüne karar verilmiştir. Mahkemece kabul edilen ücret, yurt içinde çalışan bir işçinin alabileceği ücret olarak sendika tarafından bildirilen ücretin dahi altında kalmaktadır.
Dosya içinde yer alan imzasız ücret bordrolarının incelenmesinden, aylık normal çalışma saatleri ile fazla çalışma ve hafta tatili ücretleri tahakkukların son dönemlerde yaklaşık 1000,00 USD olarak gerçekleştiği anlaşılmaktadır. Ücret bordroları davacının imzasını içermemekte olup saat ücreti 1,85 USD ile çarpılmış ancak aynı bordrolarda fazla çalışma ücreti, hafta tatili ücreti, çalışmadan ödenen tahakkukları yer alsa da, bazı aylarda tahakkuk miktarları değiştirilmek suretiyle hemen hemen aynı ücret rakamına ulaşılmıştır. Davalı işverence fazla çalışma ücreti, hafta tatili ücreti, çalışmadan ödenen adı altında çeşitli tahakkuklar yapılmış olmasına rağmen, gerçekte davacı işçiye yapılan toplam ödeme sadece temel ücretini kapsamaktadır. Nitekim işçinin banka hesabına yapılan ödemeler “maaş ödemesi” olarak gösterilmiştir. Bu durumda davacıya ödenen miktar içinde fazla çalışma ücretleri ile hafta tatili ve genel tatil ücretlerinin yer aldığının kabulü hatalıdır. Davacının ücreti 1.200,00 USD olarak kabul edilmeli ve bilirkişi raporunda sözü edilen ücreti esas alan ilgili seçenek mahkemece bir değerlendirmeye tabi tutularak karar verilmelidir.
F)Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 10/12/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.