MAHKEMESİ : İŞ MAHKEMESİ
DAVA : Davacı, kıdem tazminatı, ihbar tazminatı ile izin ücreti alacağının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde davacı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı işçi, davalı şirkette 10.02.2006 - 07.07.2009 tarihleri arasında demirci ustası olarak çalıştığını, son ücretinin net 1.200,00 USD olduğunu, yatacak yerinin karşılandığını ve üç öğün yemeğinin verildiğini belirterek kıdem ve ihbar tazminatı ile yıllık izin ücreti alacaklarının tahsilini talep etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı işveren, davacının çalışmasının sürekli ve kesintisiz olmadığını, son ücretinin 3.00 USD/saat olduğunu bildirerek yerinde bulunmayan davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, davacının iş sözleşmesinin iş bitimi sebebiyle sona erdiği, saat başı 3.00 USD ücret ile çalıştığı kabul edilerek, bilirkişi raporunun birinci seçeneğine göre belirlenen kıdem ve ihbar tazminatının kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı yasal süresi içinde davacı vekili temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
Davacı işçi, davalı şirketin Rusya’daki şantiyelerinde demirci ustası olarak çalıştığını, en son 1.200,00 USD ücret aldığını belirterek davaya konu işçilik alacaklarını talep etmiştir.
Davalı işveren son ücretin 3,00 USD/saat olduğunu savunmuştur.
Mahkemece, davacının savunmada geçen saat ücreti ile çalıştığı gerekçesiyle sözü edilen isteklerin kısmen kabul kısmen reddine karar verilmiştir.
Somut olayda davacının aylık temel ücretinin miktarı tartışma konusudur. Davacı tanıkları davacının iddia ettiği ücreti doğrulamış, ücret araştırmasına gelen cevapta yurtdışında çalışan işçinin ücretinin bilinmediği açıklamış ancak yurtiçinde çalışan vinç operatörünün ücreti 1.950,00 TL olarak bildirilmiştir. Sözü edilen ücret, davacının iddia ettiği ücretin üzerindedir.
Bilirkişi raporunda iddia ve savunmaya göre iki farklı ücret üzerinden değerlendirmeler yapılarak hesaplamaya gidilmiştir.
Mahkemece davalının savunduğu saat ücreti üzerinden yapılan hesaba itibar edilerek isteklerin kısmen kabulüne karar verilmiştir. Mahkemece kabul edilen ücret, yurtiçinde çalışan bir işçinin alabileceği ücret olarak sendika tarafından bildirilen ücretin çok altında kalmaktadır.
Dosya içinde yer alan imzasız ücret bordrolarının incelenmesinden, aylık normal çalışma saatleri ile fazla çalışma ve hafta tatili ücretleri tahakkukların son dönemlerde yaklaşık 1200,00 USD olarak gerçekleştiği anlaşılmaktadır. Ücret bordroları davacının imzasını içermemekte olup saat ücreti 3,00 USD ile çarpılmış ancak aynı bordrolarda fazla çalışma ücreti, hafta tatili ücreti, çalışmadan ödenen tahakkukları yer alsa da, bazı aylarda tahakkuk miktarları değiştirilmek suretiyle hemen hemen aynı ücret rakamına ulaşılmıştır. Davalı işverence fazla çalışma ücreti, hafta tatili ücreti, çalışmadan ödenen adı altında çeşitli tahakkuklar yapılmış olmasına rağmen, gerçekte davacı işçiye yapılan toplam ödeme sadece temel ücretini kapsamaktadır. Nitekim işçinin banka hesabına yapılan ödemeler “maaş ödemesi” olarak gösterilmiştir. Bu durumda davacıya ödenen miktar içinde fazla çalışma ücretleri ile hafta tatili ve genel tatil ücretlerinin yer aldığının kabulü hatalıdır. Davacının ücreti 1.200,00 USD olarak kabul edilmeli ve bilirkişi raporunda sözü edilen ücreti esas alan ilgili seçenek mahkemece bir değerlendirmeye tabi tutularak karar verilmelidir.
F)Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 10/12/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.