Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2020/337 Esas 2020/5476 Karar Sayılı İlamı

14. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/337
Karar No: 2020/5476
Karar Tarihi: 30.11.2020

Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2020/337 Esas 2020/5476 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Manavgat 1. Ağır Ceza Mahkemesi tarafından verilen 23.02.2018 tarihli kararda, sanığın çocukların cinsel istismarı, kişiyi hürriyetinden yoksun kılma ve konut dokunulmazlığının ihlali suçlarından mahkumiyeti hüküm altına alınmıştır. Ancak bu kararın istinaf başvurusunda, mağdur ...’e yönelik suçlamalardan esastan reddedilirken, diğer mağdur ve katılanlar açısından beraat kararı verilmiştir. Temyiz edilen bu kararda ise, katılanların tebligatların usulsüz olduğu anlaşılması sebebiyle kanun yollarına başvuru hakkının sağlanması için dosyanın Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine karar verilmiştir.
Kanun Maddeleri:
- Çocukların cinsel istismarı: TCK 103
- Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma: TCK 109
- Konut dokunulmazlığının ihlali: TCK 106

14. Ceza Dairesi 2020/337 E. , 2020/5476 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Çocuğun cinsel istismarı (mağdur ...’e karşı); çocuğun nitelikli cinsel istismarı ve kişiyi hürriyetinden yoksun kılma (mağdur ... ...’e karşı); konut dokunulmazlığının ihlali (katılanlar ..."e karşı)
HÜKÜM : Sanığın mağdur ... ile katılanlar ...’e yönelik atılı suçlardan, mağdur ... ...’e karşı ise çocuğun cinsel istismarı ve kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçlarından mahkumiyetine dair Manavgat 1.Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 23.02.2018 gün ve 2015/54 Esas, 2018/73 Karar sayılı hükümlere ilişkin istinaf başvurusunun mağdur ...’e yönelik hüküm açısından esastan reddine, mağdur ... ... ile katılanlar Hatice ve Mehmet’e yönelik hükümler açısından ise istinaf başvurusunun kabulüyle hükümlerin kaldırılarak atılı suçlardan beraatine

Bölge Adliye Mahkemesince verilen hükümler temyiz edilmekle başvurunun muhtevası nazara alınarak dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
11.01.2011 tarih ve 6099 sayılı Kanunla değişik Tebligat Kanununun 10/2. maddesi gereğince tebligatın muhatabın bilinen en son adresine yapılması, bilinen en son adresinin tebligata elverişli olmaması veya tebligat yapılamaması halinde adres kayıt sistemindeki adresine aynı Kanunun 21/2. maddesi gereğince doğrudan tebligat yapılmasının zorunlu olduğu nazara alındığında, katılanlar ...’in yokluklarında verilen ilk derece mahkemesi kararı ile Bölge Adliye Mahkemesi hükmünün katılan ...’nin duruşmada beyan ettiği ‘... ve katılan ...’in bildirdiği ‘...’ adresleri yerine doğrudan adreslerine şerhsiz çıkarılan tebligatların, katılan ...’nin taşındığından, katılan ...’in ise tanınmadığından bahisle iade gelmeleri üzerine aynı adreslere mernis şerhli yapılan tebliğ işlemlerinin tebligatların usulsüz olduğu anlaşıldığından, ilk derece mahkemesi kararı ile Bölge Adliye Mahkemesi hükmünün kanun yollarına başvurma hakkı sahip adları geçen katılanlara usulünce tebliğiyle tebligat parçalarının eklenip hükümlerle ilgili kanun yollarına başvurulması durumunda bu hususta ilgili ek tebliğname düzenlenmesinden sonra Dairemize iade edilmek üzere esası incelenmeyen dosyanın Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesi için Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 30.11.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.