MAHKEMESİ : İŞ MAHKEMESİ
DAVA : Davacı, kıdem tazminatı, ihbar tazminatı ile izin ücreti, fazla mesai ücreti, hafta tatil ücreti, bayram ve genel tatil ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde davacı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı işçi, davalı şirkette 21.08.1987-30.05.2009 tarihleri arasında çalıştığını, son ücretinin net 2.200 USD olduğunu, yatacak yerinin karşılandığını ve üç öğün yemeğinin verildiğini, iş bitimi nedeniyle yurda gönderildiğini, ancak bir daha işe çağrılmadığını belirterek kıdem ve ihbar tazminatı ile birlikte bir kısım işçilik alacaklarının tahsilini talep etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı işveren, davacının çalışmasının sürekli ve kesintisiz olmadığını, yasal haklarının ihtirazi kayıtsız olarak ödendiğini ileri sürerek, yerinde bulunmayan davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, davacının iş akdinin iş bitimi nedeni ile işveren tarafından sona erdirildiği, buna göre davacıya kıdem ve ihbar tazminatı ödenmesi gerektiği, dinlenen tanık beyanları ile davacının bayram ve genel tatillerde de çalıştığı kabul ve kanaatine varılmış, her genel tatilde çalışma olgusunun kabulünün hayatın olağan akışına uygun bulunmadığı görüşü benimsendiğinden 05/03/2014 tarihli bilirkişi raporunun 1. seçeneğinde yapılan hesaplamalarla bulunan bayram ve genel tatil ücretinden takdiren % 30 hakkaniyet indirimi yapılmak sureti ile karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı yasal süresi içinde davacı vekili temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.

2- Davacı işçi, davalı şirketin Rusya’daki şantiyelerinde kalıpçı kalfası olarak çalıştığını, en son 2200,00 USD ücret aldığını, fazla çalışma ücreti ile hafta tatili ücreti bayram ve genel tatil ücretlerinin ödenmediğini belirterek davaya konu tazminat ve işçilik alacaklarını talep etmiştir.
Davalı işveren son ücretin 5,24 USD/saat olduğunu ve fazla çalışmaların da bu ücrete eklenerek ödendiğini savunmuştur.
Mahkemece, davacının savunmada geçen saat ücreti ile çalıştığı ve bordrolarda fazla çalışma ile hafta tatili ücreti tahakkuku yer aldığı gerekçesiyle sözü edilen isteklerin reddine karar verilmiştir.
Somut olayda davacının aylık temel ücretinin miktarı tartışma konusudur. Davacı tanığı davacının iddia ettiği ücreti doğrulamış, ücret araştırmasına gelen cevapta yurtdışında çalışan işçinin ücretinin bilinmediği açıklanmış ancak yurt içinde çalışan kalıpçı kalfasının ücreti 2.200,00 TL (1.419,45 USD) olarak bildirilmiştir.
Bilirkişi raporunda savunmada geçen ücrete göre ve yapılan ücret araştırmasına gelen cevaba göre iki farklı ücret üzerinden değerlendirmeler yapılarak hesaplamaya gidilmiştir.
Mahkemece davalının savunduğu saat ücreti üzerinden yapılan hesaba itibar edilerek isteklerin kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Dosya içinde yer alan imzasız ücret bordrolarının incelenmesinden, aylık normal çalışma saatleri ile fazla çalışma ve hafta tatili ücretleri tahakkukların son dönemlerde yaklaşık 2000,00 USD olarak gerçekleştiği anlaşılmaktadır. Ücret bordroları davacının imzasını içermemekte olup saat ücreti 5,24 USD ile çarpılmıştır. Davalı işverence fazla çalışma ücreti, hafta tatili ücreti, çalışmadan ödenen ve yolda geçen süre adı altında çeşitli tahakkuklar yapılmış olmasına rağmen, gerçekte davacı işçiye yapılan toplam ödeme sadece temel ücretini kapsamaktadır. Nitekim işçinin banka hesabına yapılan ödemeler “maaş ödemesi” olarak gösterilmiştir. Bu durumda davacıya ödenen miktar içinde fazla çalışma ücretleri ile hafta tatili ve genel tatil ücretlerinin yer aldığının kabulü hatalıdır. Davacının talebi doğrultusunda ücreti bilirkişi raporunun 2. Seçeneğinde yazılı olan 1.419,45 USD olarak kabul edilmeli ve bilirkişi raporunda sözü edilen ücreti esas alan ilgili seçenek mahkemece bir değerlendirmeye tabi tutularak karar verilmelidir.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 10/12/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.