MAHKEMESİ :AİLE MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen tedbir nafakası davasının yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen hüküm davacı tarafından temyiz edilmiştir.

Y A R G I T A Y K A R A R I
Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü.
Davacı vekili dava dilekçesinde; tarafların 20 yıldır evli olduklarını, davalının, davacıyı müşterek konuttan kovduğunu, davacının kızının yanına sığınmak zorunda kaldığını, davacının ayrı yaşamakta haklı olduğunu belirterek 400 TL tedbir nafakasının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı yargılama sırasında vesayet altına alınmış, vasi tarafından alınan vekaletname ile davalı vekili vasıtasıyla duruşmalarda temsil edilmiş, davalı vekili duruşmalara iştirak etmesine rağmen davaya cevap vermemiştir.
Mahkemece; davacının ayrı yaşamada haklı olduğu kabul edilerek, tedbir nafakası isteminin kısmen kabulü ile 100 TL nafakanın davalıdan tahsiline karar verilmiş; hüküm davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dava, ayrı yaşamda haklılık nedenine dayalı olarak açılmış olan tedbir nafakası istemine ilişkindir.
Türk Medeni Kanunu"nun 197. maddesine göre ayrı yaşamakta hakkı olan eş diğer eşten tedbir nafakası isteminde bulunabilir. Tedbir nafakasının niteliği ve yasal düzenlemeler gereği eşler evlilik birliğinin giderlerine güçleri oranında katılmak zorundadırlar (TMK madde 186/son). Buna göre evlilik birliğinin ortak giderleri olan kira, elektrik, yakıt, su ve benzeri giderlere davalı eş katılmak zorundadır.
Bu bağlamda tedbir nafakası miktarı tayin edilirken, birliğin giderlerine katılmada eşlerin "ekonomik güçleri" ile müşterek yaşam sırasında davalının eşine sağlamış olduğu yaşam düzeyi dikkate alınmalı, hakim; eşlerin birlikte yaşarken sürdürdükleri hayat seviyelerinin ayrı yaşamaları halinde de korumaları gerektiğini gözetmelidir.
Somut olayda dosyadaki belge ve bilgilerden; davalı kocanın 700 TL emekli maaşının bulunduğu,kendi evinde oturduğu,davacının ise ev hanımı olup,herhangi bir yerden gelirinin bulunmadığı anlaşılmaktadır.

Hal böyle olunca; tarafların gerçekleşen sosyal ve ekonomik durumları, nafakanın niteliği, günün ekonomik koşulları, davacının gelirinin bulunmaması nazara alındığında takdir edilen aylık 100 TL nafakanın az olduğu kanaati ile daha yüksek bir nafakaya hükmolunması gerekirken yazılı şekilde hüküm kurulması bozmayı gerektirmiştir.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 19.09.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.