Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2022/2241 Esas 2022/13095 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma
HÜKÜM : Mahkumiyet

Gereği görüşülüp düşünüldü:
Sanığın yokluğunda kurulan hüküm bilinen son adresine 7201 sayılı Yasanın 21/2. maddesi uyarınca tebliğ edilerek karar kesinleştirilmiş ise de, sanığın tebliğ tarihlerinde Marmara Açık Ceza İnfaz Kurumunda hükümlü olarak bulunması sebebiyle yapılan tebligatın usulsüz olduğu anlaşılmakla, sanığın temyiz süresinin öğrenme tarihinden başlayacağı veçhile, sanık müdafinin yapmış olduğu eski hale getirme ve temyiz taleplerinin süresinde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
Mahkemece sanık ...'ın, hakkında kurulan hüküm daha önce kesinleşen sanık ...'la birlikte, iştirak iradesi içerisinde mağdura yönelik cebir ve tehditle kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçunu işlediği kabul edilmesine rağmen, hüküm kısmında temel cezanın belirlenmesi sırasında, uygulama maddesinin sehven TCK'nın 109/2. maddesi yerine 109/1. olarak gösterilmesi, yerinde düzeltilebilir maddi hata olarak değerlendirilmiş ve mağdur ...'in sadece sanık ...'a borcu olduğunun anlaşılması karşısında, sanık ... hakkında şartları oluşmadığı halde haksız tahrik hükümlerinin uygulanması suretiyle eksik ceza tayini, aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Bozma üzerine; yapılan yargılamaya, dosya içeriğine, toplanıp karar yerinde gösterilen ve değerlendirilen delillere, oluşa ve mahkemenin soruşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, suçun oluşumuna ve niteliğine uygun kabul ve uygulamasına, hukuka uygun, yasal ve yeterli olarak açıklanan gerekçeye göre, sanık müdafinin tanıkların sanık aleyhine bir beyanda bulunmadıklarına, sanığın atılı suçu işlediğine yönelik katılanın beyanı dışında her türlü şüpheden uzak, kesin delil bulunmadığına dair temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA, 28.09.2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.