Taksirle Yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2013/12610 Esas 2014/5491 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2013/12610
Karar No: 2014/5491
Karar Tarihi: 05.03.2014

Taksirle Yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2013/12610 Esas 2014/5491 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık taksirle yaralama suçu işlediği için mahkûm edilmiştir. Sanık, tam kusurlu olarak üç kişinin yaralanmasına neden olmuştur. Mahkeme, adalet ve hakkaniyet kurallarına uygun olarak asgari haddi aşarak ceza verilmesi gerektiğini belirtmiştir. Ancak yazılı şekilde eksik cezaya hükmedilmiştir. Yargıtay Ceza Genel Kurulu'nun kararına göre, taksirli suçlar için ceza belirlenirken, failin güttüğü amaç ve saik gerekçesi gözetilmemelidir. Bu nedenle, hüküm fıkrasındaki \"failin güttüğü amaç ve saiki\" ibaresi çıkartılmalıdır. Kanun maddeleri: TCK 89/4, 62, 50/1-a, 52/1-2-4, 53/6, 3/1, 61/1-g, 1412 sayılı CMUK'un 321 ve 322. maddeleri.

12. Ceza Dairesi 2013/12610 E. , 2014/5491 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç :Taksirle Yaralama
Hüküm :TCK"nın 89/4, 62, 50/1-a, 52/1-2-4, 53/6. maddeleri gereğince mahkûmiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkûmiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Tam kusurlu olarak meydana getirdiği kaza sonucu biri nitelikli şekilde olmak üzere üç kişinin yaralanmasına neden olan sanık hakkında, TCK"nın 3/1. maddesinde düzenlenen orantılılık ilkesi gözetilerek adalet ve hakkaniyet kuralları uyarınca asgari hadden uzaklaşmak suretiyle ceza tayini gerekirken, yazılı şekilde hüküm kurulmak suretiyle eksik cezaya hükmedilmesi aleyhe temyiz bulunmadığından; sürücü belgesinin onaylı örneği getirtilmeden TCK"nın 53/6. maddesi uyarınca geri alınmasına karar verilmesi, UYAP sisteminden temin edilen ve dosya içine konulan, sanığa ait sürücü belgesinin, suç tarihi itibariyle ve halen geçerli olduğunun anlaşılması sebebiyle bu hususlar bozma konusu yapılmamış; gerekçeli karar başlığında CMK’nın 232/2-c maddesi uyarınca suçun işlendiği zaman diliminin gösterilmemesi mahallinde tamamlanabilir eksiklik olarak kabul edilmiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın zamanaşımına, adli para cezasını ödeyecek ekonomik güce sahip olmadığına ilişkin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 07/07/2009 tarih 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"nın 61/1. maddesinin (g) bendinde yer alan "failin güttüğü amaç ve saik" gerekçesine dayanılamayacağının gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca isteme aykırı olarak BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hüküm fıkrasının 1. bendinde yer alan “failin güttüğü amaç ve saiki” ibaresinin hükümden çıkarılması suretiyle sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 05.03.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.