MAHKEMESİ : Gaziantep 4. Aile Mahkemesi

Taraflar arasında görülen ve yukarıda açıklanan davada yapılan yargılama sonunda Gaziantep 4. Aile Mahkemesinin 24.07.2018 tarihli ve 2018/465 Esas, 2018/732 Karar sayılı kararıyla davanın reddine karar verilmiş, Mahkeme hükmüne karşı davacı vekili tarafından istinaf yoluna başvurulması üzerine Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesince istinaf başvurusunun esastan reddine şeklinde hüküm kurulmuş olup, bu kez davacı vekilinin Bölge Adliye Mahkemesi kararını temyizi üzerine Dairece dosya incelendi, gereği düşünüldü:
KARAR
Dava dilekçesinde, küçük ... evlat edinilmesinde anne rızasının aranmamasına karar verilmesi istenilmiş; Mahkemece, annenin küçüğün evlat edindirilmesine muvafakatinin bulunmadığı, çocuğun annesinden koparılmasının çocuğun menfaatine olmayacağı gerekçesi ile davanın reddine karar verilmiştir.
Davanın reddine dair verilen karar davacı vekili tarafından istinaf edilmiş, Bölge Adliye Mahkemesince istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmesi üzerine davacı vekilince istinaf isteminin esastan red kararı temyiz edilmiştir.
Dava, küçüğün gelecekte evlat edindirme hizmetlerinden yararlandırılacağı ileri sürülerek TMK’nin 311. maddesindeki sebepler ile anne ve babanın evlat edinmede rızasının aranmamasına karar verilmesi istemine ilişkindir.
Dosyadaki bilgi ve belgelerden; 30.01.2018 doğumlu ... doğum sonrası hastanede annesi tarafından terk edilmesi üzerine 07.03.2018 tarihinde ... Evleri Sitesi Müdürlüğü ... Koruma İlk Müdahale ve Değerlendirme Birime alındıktan sonra Gaziantep 3. Çocuk Mahkemesinin 15.03.2018 tarihli, 2018/45 tedbir sayılı dosyası üzerinden acil koruma kararı verildiği ve kuruma yerleştirildiği, 04/04/2018 tarihinde geçici bakım sözleşmesi ile de evlat edinecek aile yanına yerleştirildikten sonra temyize konu davanın açıldığı anlaşılmaktadır. Türk Medeni Kanunu"nun 312. maddesinde “Küçük, gelecekte evlat edinilmek amacıyla bir kuruma yerleştirilir, ana ve babadan birinin rızası eksik olursa, evlat edinenin veya evlat edinmede aracılık yapan kurumun istemi üzerine ve kural olarak küçüğün yerleştirilmesinden önce, onun oturduğu yer mahkemesi bu rızanın aranıp aranmamasına karar verir. Diğer hallerde, bu konudaki karar evlat edinme işlemleri sırasında verilir.” hükmü getirilmiştir. Çocuk hakkında koruma kararı alınıp kuruma daha sonrada geçici bakım sözleşmesi ile evlat edinecek aile yanına yerleştirildiğine göre, ana ve baba rızasının aranmamasının evlat edinme davası içinde değerlendirilmesi gerektiğinden, açılan davanın açıklanan gerekçeyle reddine karar verilmesi gerekirken işin esasına girilerek yazılı gerekçe ile ret kararı verilmesi doğru değil ise de; bu husus yeniden yargılama yapmayı gerektirmediğinden ve hükmün redde ilişkin bölümü sonucu itibari ile doğru görüldüğünden, 6100 sayılı HMK"nin 370. maddesi uyarınca hükmün gerekçesinin açıklanan şekilde değiştirilerek ilk derece mahkemesi kararının düzeltilerek onanması uygun görülmüştür.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan sebeplerle temyiz itirazlarının kabulü ile Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi (2.) Hukuk Dairesi"nin 07/12/2018 tarihli ve 2018/2334 Esas, 2018/2200 Karar sayılı istinaf isteminin esastan reddine dair kararının KALDIRILMASINA, Yerel Mahkeme hükmünün yukarıda açıklanan şekilde gerekçesi değiştirilmek suretiyle 6100 sayılı HMK"nin 370. maddesi gereğince DÜZELTİLMİŞ BU ŞEKLİ İLE ONANMASINA, HMK"nin 373/1.maddesi gereği kararın bir örneğinin Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi (2.) Hukuk Dairesine, dosyanın ise İlk Derece Mahkemesi Gaziantep 4. Aile Mahkemesine gönderilmesine, 22.01.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.