Yargıtay 17. Hukuk Dairesi 2015/2820 Esas 2015/4456 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın kabulüne dair verilen hükmün süresi içinde davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:
-K A R A R-
Davacı vekili; davalının işleteni olduğu araçta yolcu olarak bulunan müvekkilinin meydana gelen tek taraflı kazada yaralandığını, kaza sebebiyle %100 iş göremez hale geldiğini belirterek 100.000,00 TL manevi tazminatın kaza tarihinden itibaren işleyecek yasal faiziyle birlikte davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı vekili; davanın idari yargıda açılması gerektiğini, talebin zamanaşımına uğradığını, temyiz kudreti olmayan davacının olay nedeniyle acı hissetmesinin mümkün olmadığını, davacı için 1.376.782,29 TL ödeme yapıldığından manevi tatminin yerine getirildiğini, olayın üzerinden on yıl geçtiğinden manevi tazminat istenemeyeceğini, mal varlığında eksiklik olmadığından manevi tazminata kaza tarihinden itibaren faiz istenemeyeceğini belirterek davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece, iddia, savunma, toplanan kanıtlara ve benimsenen bilirkişi raporuna göre; davanın kabulü ile 100.000,00 TL manevi tazminatın kaza tarihinden itibaren işleyecek yasal faiziyle birlikte davalıdan tahsiline karar verilmiş; hüküm, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dosya içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davalı vekilinin yerinde görülmeyen tüm temyiz itirazlarının reddiyle usul ve yasaya uygun bulunan hükmün ONANMASINA ve 492 Sayılı Harçlar Yasasının 13/J maddesi uyarınca davalıdan harç alınmamasına 19.03.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.