Cinsel taciz katılanlar

14. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/4046
Karar No: 2020/5455
Karar Tarihi: 30.11.2020

Cinsel taciz katılanlar "ya yönelik - hakaret katılan "ya yönelik - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2016/4046 Esas 2020/5455 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sulh Ceza Mahkemesi'nde görülen bir davada sanık, katılanlara cinsel tacizde bulunmak ve hakaret etmek suçlarından mahkum edildi. İlk derece mahkemesinin verdiği ceza hükümleri temyiz edildi ve yapılan incelemeler sonucunda, cinsel taciz suçuna verilen cezanın kanuni sınırlar içinde olduğu ve mahkumiyet hükmünün onanması kararlaştırıldı. Ancak hakaret suçu için belirtilen nedenlerin yetersiz olduğu ve cinsel taciz suçu için de kanuni düzenlemelerde yapılan değişikliklerden dolayı yeniden değerlendirme yapılması gerektiği belirtildi. Bu nedenle hükümler, uygun görülmeyen temyiz itirazları reddedilerek bozuldu. Kararda, Anayasa Mahkemesi tarafından iptal edilen 7188 sayılı Kanun'a eklenen geçici 5. maddesi de detaylı bir şekilde açıklanarak, sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesi zorunluluğu vurgulandı.
Kanun Maddeleri:
- 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesi
- 29542 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanan Anayasa Mahkemesi kararı
- 7188 sayılı Kanun'un geçici 5. maddesi, 31. maddesi ve d bendi
- 5271 sayılı CMK'nın 251. maddesi
- 1412 sayılı CMUK'nın 321. maddesi.

14. Ceza Dairesi 2016/4046 E. , 2020/5455 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Sulh Ceza Mahkemesi
SUÇ : Cinsel taciz (katılanlar ..."ya yönelik), hakaret (katılan ..."ya yönelik)
HÜKÜM : Mahkumiyet (mağdur sayısınca)

İlk derece mahkemesince verilen hükümler temyiz edilmekle başvurunun muhtevası ve inceleme tarihine kadar getirilen kanuni düzenlemeler nazara alınarak dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Sanık hakında katılan ...’ya yönelik cinsel taciz suçundan hakkında kurulan hükmün incelenmesinde;
Hükümden sonra 5237 sayılı TCK"nun 53. maddesi ile ilgili olarak 24.11.2015 tarihli, 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı ilamıyla verilen iptal kararının infaz aşamasında nazara alınması mümkün görülmüştür.
Muhakeme safahatını yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede, iddia ve savunma ile tüm delillerin eksiksiz olarak kararda gösterildiği, hükmedilen cezanın nevi ve miktarı itibarıyla kanuni sınırlar içinde tayin edildiği anlaşıldığından, sanığın yerinde görülmeyen temyiz talebinin reddiyle hükmün ONANMASINA,
Sanık hakkında katılan ...’ya yönelik cinsel taciz ve katılan ...’ya yönelik hakaret suçlarından kurulan hükümlerin temyiz incelemesine gelince;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma ile kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Hakaret suçu bakımından, kısa karar ile hüküm kısmında nedenleri gösterilmek suretiyle "takdiren aşağı hadden ceza tayin edilerek" dendiği halde temel cezanın 6 ay hapis olarak teşdiden belirlenmesi,
Cinsel taciz suçu bakımından, sanığın işlediği cinsel taciz suçunun üst sınırının iki yıl veya daha az süreli hapis cezasını gerektirmesi ve mahkemece mahkumiyet hükmü kurulmasının ardından 17.10.2019 tarihinde yürürlüğe giren 7188 sayılı Kanunla yeniden düzenlenen 5271 sayılı CMK’nın 251. maddesindeki basit yargılama usulüne dair kanuni düzenlemeden sonra 7188 sayılı Kanunun geçici 5. maddesinin 1/c bendine yönelik olarak 19.08.2020 günlü, 31218 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesinin 25.06.2020 tarih ve 2020/16 Esas-2020/33 sayılı Kararı ile 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununa 7188 sayılı Kanunun 31. maddesiyle eklenen geçici 5. maddesinin (d) bendinde yer alan “kovuşturma evresine geçilmiş” ibaresinin, aynı bentte yer alan “basit yargılama usulü” yönünden Anayasaya aykırı bulunarak iptal edilmesi karşısında, anılan karara istinaden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz talebi bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükümlerin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 30.11.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.