Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2018/6953 Esas 2019/2751 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/6953
Karar No: 2019/2751
Karar Tarihi: 12.02.2019

Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2018/6953 Esas 2019/2751 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, sanığın tekerrür hükmü uygulanırken yanlış ceza hükmüne dayanarak karar verildiğini belirtip kararı bozdu. Ancak sanığın daha ağır bir suçtan alınmış mahkumiyetinin bulunduğunu ve bu nedenle yeniden yargılama yapılmasına gerek olmadığını belirterek, sanığın önceki mahkumiyetinin tekerrüre esas alınmasına karar verildi. Sanığa verilen cezanın mükerrirlere özgü infaz rejimine göre infaz edilmesi ve ceza infazından sonra denetimli serbestlik tedbiri uygulanması kararlaştırıldı. Kararda, 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesi ve 58. maddesi, 5275 sayılı Kanun'un 108/2. maddesi, 1412 sayılı CMUK'un 321, 322 ve 326. maddeleri geçmektedir.

3. Ceza Dairesi 2018/6953 E. , 2019/2751 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Hapis cezasına mahkumiyetin kanuni sonucu olan ve Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas - 2015/85 Karar sayılı kararı ile bazı ibareleri iptal edilen 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki hak yoksunlukları, sanık hakkında kurulan hükümde uygulanmamış ise de bu husus infaz aşamasında dikkate alınabileceğinden bozma nedeni yapılmamıştır.
Sanık hakkında tekerrür hükümleri uygulanırken 5275 sayılı Kanun"un 108/2. maddesi dikkate alınarak, en ağır cezayı içeren mahkûmiyetin tekerrüre esas alınması gerektiği gözetilmeden, sanığın adli sicil kaydında yer alan ve daha az ceza içeren mahkûmiyetinin tekerrüre esas alınması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu nedenle 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak sanığın tekerrüre esas daha ağır bir ilamı bulunduğu anlaşılmakla ve bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden 1412 sayılı CMUK"un 322. maddesi gereğince, sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nin 58. maddesi gereğince mükerrirlere özgü infaz rejiminin uygulamasına ilişkin paragrafının hükümden çıkartılarak yerine "Sanığın, tekerrüre esas mahkumiyetlerinden en ağır ceza hükmünü içeren Tokat 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 16.04.2010 tarih, 2009/428 Esas - 2010/189 Karar sayılı ilamı ile şantaj suçundan verilen 9.300 TL adli para cezasına ilişkin mahkumiyetinin tekerrüre esas alınmasına, sanık hakkında hükmolunan cezanın 5237 sayılı TCK"nin 58. maddesi uyarınca mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine ve cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına, CMUK"un 326/son maddesi uyarınca da Ceza Genel Kurulunun 14/06/2011 tarihli, Esas 2011/2-60, Karar 2011/126 sayılı kararında ayrıntıları belirtildiği üzere, 5275 sayılı Kanun"un 108/2. maddesi uyarınca mükerrir olan sanık hakkında koşullu salıverme süresine eklenecek miktar bakımından, Tokat 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 26.06.2013 kesinleşme tarihli, 09.05.2013 tarih, 2013/37 Esas - 2013/270 Karar sayılı ilamında mühür bozma suçundan verilen 3.740 TL ceza miktarının esas alınmasına" paragrafı eklenerek, usul ve yasaya uygun hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 12.02.2019 gününde oybirliği ile karar verildi.