Mahkemesi :İş Mahkemesi


Dava, 22.9.1997 tarihinden tibaren Tarım Bağ-Kur sigortalılığının, terdiden tarım Bağ-Kur sigortalılığının 30.9.2008 tarihinde sonlandırılarak 01.10.2008 tarihinden itibaren esnaf Bağ-Kur sigortalılığının tespiti istemine ilişkindir.
Mahkemece, bozma üzerine, ilamında belirtildiği şekilde, davanın kabulüne karar verilmiştir.
Hükmün, davalı Kurum avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
Mahkemece, Dairemizin 2013/ 7387 – 21674 sayılı bozma ilamına uyulması sonrasında yazılı şekilde karar verilmiş ise de;
Yapılan yargılama sonunda, 1998-2011 yılları arasında , davacının 2926 sayılı Yasaya tabi sigortalılık iradesini ortaya koyacak herhangi bir başvurusu, prim ödemesi, ürün satışı veya bu satışlardan yapılan prim tevkifatının bulunmadığı anlaşılmakla, tarım Bağ-Kur sigortalılığı yönünden, davanın yasal dayanağı olan 2926 sayılı Kanunun “Sigortalılığın başlangıcı ve zorunlu oluşu” başlığını taşıyan 5. maddesinin birinci fıkrasında, “2. madde kapsamına girenler, on sekiz yaşını doldurdukları tarihi takip eden yıl başından itibaren sigortalı sayılırlar. Ancak, 7. maddede belirtilen süre içinde kayıt ve tescillerini yaptırmayan sigortalıların hak ve yükümlülükleri kayıt ve tescil edildikleri tarihi takip eden ay başından itibaren başlar.” düzenlemesi de gözetilerek, 01.10.1997 – 31.12.1997 tarihleri arası hakkında hüküm kurulmalıdır.
Esnaf Bağ-Kur sigortalılığın tespitine yönelik talep hakkında ise;
5510 sayılı Yasanın, "Bu Kanunun 4"üncü maddesinin birinci fıkrasının (b) bendinin (4) numaralı alt bendi hariç diğer alt bentlerine göre sigortalılık niteliği taşıdıkları halde bu Kanunun yürürlük tarihine kadar kayıt ve tescillerini yaptırmayanların sigortalılık hak ve yükümlülüğü bu Kanunun yürürlük tarihinden itibaren başlar...." şeklindeki geçici 8. maddesi ile talebin 01.10.2008 tarihinden
sonrasına ilişkin olması karşısında, aynı hükmün devamında yer alan, “...Kanunun 4 üncü maddesinin birinci fıkrasının (b) bendinin (4) numaralı alt bendine göre sigortalı sayılanların hak ve yükümlülüğü ise 7 nci maddenin birinci fıkrasının (b) bendine göre başlar...” düzenlemesi ile, 4. maddesinin 1. fıkrasının b bendinde yer alan, “...hizmet akdine bağlı olmaksızın kendi adına ve hesabına bağımsız çalışanlardan ise;
1) Ticarî kazanç veya serbest meslek kazancı nedeniyle gerçek veya basit usûlde gelir vergisi mükellefi olanlar,
2) Gelir vergisinden muaf olup, esnaf ve sanatkâr siciline kayıtlı olanlar... sigortalı sayılırlar...” düzenlemesi kapsamında, 01.10.2008 sonrası hakkında irdeleme yapılmalıdır.
Bu yönde davacının faaliyetinin tam olarak ne olduğu belirlenmeli, faaliyetin 193 sayılı Vergi Usul Kanunu kapsamında gerçek veya basit usulde vergi mükellefiyeti gerektirip gerektirmediği, gerektiriyor ise davacının vergi kaydının bulunup bulunmadığı, vergi mükellefiyeti gerektirmeyen, vergiden muaf olunan bir faaliyet ise esnaf ve sanatkâr siciline kayıtlı olup olmadığı incelenmelidir.
Mahkemece, açıklanan maddî ve hukukî esaslar gözetilmeksizin eksik araştırma, inceleme sonucu yazılı biçimde hüküm kurulması, usûl ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O hâlde, davalı Kurum vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ:Temyiz edilen hükmün yukarda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, 28.4.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi