MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜM : Mahkumiyetlere dair

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1) Sanık ... hakkında müşteki ..."yı kasten yaralama suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz talebinin incelenmesinde;
Sanık hakkında tayin edilen adli para cezasının tür ve miktarı itibariyle verilen hükmün, 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 6217 sayılı Kanun"un 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun"a eklenen geçici 2. madde gereğince kesin nitelikte olup temyizi mümkün olmadığından, sanığın temyiz talebinin 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"un 317. maddesi gereğince REDDİNE,
2) Sanık ... hakkında mağdur ...’ü kasten yaralama suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz talebinin incelenmesinde;
Sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinde 5237 sayılı TCK"nin 52/4. maddesi uyarınca hapse çevrileceği ihtarı yapılmış ise de, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 28.01.2018 tarih ve 2017/12-463 Esas - 2018/20 Karar sayılı kararı uyarınca, 5275 sayılı Kanunun 106/3. maddesi infaz aşamasında re"sen gözetileceğinden, bu husus bozma nedeni yapılmamıştır.
Sanığın, mağdur ...’u rakı şişesi ve sandalye ile vurmak suretiyle yaraladığının anlaşılması karşısında, 5327 sayılı TCK’nin 86/1. maddesi uyarınca belirlenen temel cezasında TCK’nin 86/3-e maddesi uyarınca artırım yapılmaması, aleyhe temyiz bulunmadığından, bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre sanığın temyiz itirazlarının reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA, 12.02.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.