Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2019/17017 Esas 2022/13362 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Tehdit, görevi yaptırmamak için direnme, hakaret, kasten yaralama, kişiyi hürriyetinden yoksun kılma
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Gereği görüşülüp düşünüldü:
I- Sanık hakkında hakaret, yaralama ve görevi yaptırmamak için direnme suçlarından verilen mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Yapılan yargılamaya, dosya içeriğine, toplanıp karar yerinde gösterilen ve değerlendirilen delillere, oluşa ve mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, suçun oluşumuna ve niteliğine uygun kabul ve uygulamasına, hukuka uygun, yasal ve yeterli olarak açıklanan gerekçeye göre sanığın, verilen cezanın fazla olduğuna dair temyiz itirazlarının reddiyle hükümlerin ONANMASINA,
II- Sanık hakkında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Somut olayda katılanın aşamalardaki beyanı, müştekiler ... ve ...'un beyanları, sanığın hazırlık beyanı ve dosya kapsamına dayanarak sanığın mahkumiyetine karar veren mahkemenin kabul ve uygulamasında herhangi bir isabetsizlik görülmediğinden tebliğnamedeki bozma isteyen düşünceye iştirak edilmemiştir.
Her ne kadar sanık hakkında verilen cezada yer olmadığı halde uygulama maddesi TCK.109/3-f olarak gösterilse de sanığın eşine karşı atılı suçu işlemesi karşısında, uygulama maddesinin TCK.109/3-e olarak gösterilmemesi sonuca etkili görülmediğinden bozma nedeni yapılmamıştır.
Sanık ile katılan arasında aile içi sebeplerle tartışma çıktığı, katılanın evden gitmek istemesi üzerine sanığın tehdit ederek evden ayrılmasına izin vermediği, mağdurun kolluk ekiplerini araması üzerine adrese intikal ettikleri somut olayda, sanığın 5237 sayılı TCK.nın 109/2. maddesi uyarınca cezalandırılması gerektiği gözetilmeden, yazılı şekilde aynı Kanun'un 109/1. maddesi uyarınca mahkumiyetine karar verilmesi,
Yasaya aykırı, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken CMUK.nın 321. ve 326/son maddeleri uyarınca BOZULMASINA, 29.09.2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.