MAHKEMESİ :Kadastro Mahkemesi

Taraflar arasındaki davanın yapılan duruşması sonunda kurulan hükmün Yargıtayca incelenmesi davacı Hazine vekili tarafından istenilmekle, süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya incelendi, gereği düşünüldü:
K A R A R
Kadastro sırasında ... Köyü, 185 ada 5, 6, 7, 8 ve 10 parsel sayılı sırasıyla, 4354,29 m²; 2801,86 m²; 2708,74 m²; 2511,97 m² ve 1391,54 m² yüzölçümündeki taşınmazlar kazandırıcı zamanaşımı zilyetliğine dayanılarak tarla niteliğiyle olmak üzere, 5 parsel ..., 6 parsel ..., 7 parsel ..., 8 parsel ... ve 10 parsel ... adına tespit edilmişlerdir.
Davacı Hazine vekili, dava konusu taşınmazların Devletin hüküm ve tasarrufu altında olan yerlerden olduğu iddiasıyla, her bir parsel yönünden ayrı ayrı dava açmıştır. Mahkemece, 1086 sayılı HMUK.’nun 45. maddesi gereğince davalar birleştirilerek yapılan yargılama sonucunda, davalı gerçek kişiler yararına 3402 sayılı Kanunun 14. maddesinde yazılı kazandırıcı zamanaşımı zilyetliği yoluyla taşınmaz edinme koşullarının oluştuğu gerekçesiyle davacı Hazinenin davasının reddine ve dava konusu Karaağaç Köyü, 185 ada 5, 6, 7, 8 ve 10 parsel sayılı taşınmazların kadastro tesbitlerinde olduğu gibi davalı gerçek kişiler adlarına tapuya kayıt ve tescillerine karar verilmiş, hüküm davacı Hazine vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dava dilekçesindeki açıklamaya göre dava, kadastro tesbitine itiraza ilişkindir.
Çekişmeli taşınmazların bulunduğu yerde tespit tarihinden önce 6831 sayılı Kanuna göre yapılıp 21.05.1993 tarihinde ilân edilerek kesinleşen orman kadastrosu ve 2/B madde uygulaması bulunmaktadır.
İncelenen dosya kapsamına, kararın dayandığı gerekçeye, uzman orman bilirkişi tarafından orman kadastrosu, eski tarihli hava fotoğrafları ve memleket haritasına dayalı olarak yöntemine uygun biçimde yapılan inceleme ve araştırma sonucu çekişmeli taşınmazların orman sayılmayan yerlerden olduğu, adına tescil kararı verilen davalı gerçek kişiler yararına kazandırıcı zamanaşımı zilyetliği yoluyla taşınmaz edinme koşullarının oluştuğu anlaşıldığına göre, yazılı şekilde kurulan hükümde bir isabetsizlik bulunmamaktadır. Ancak, 3402 sayılı Kadastro Kanununun 31/3. maddesi gereğince davalı gerçek kişiler yararına yüksek vekâlet ücreti takdir edilmesi doğru değil ise de, bu husus hükmün bozulmasını ve yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, hükmün düzeltilerek onanması uygun görülmüştür. Bu sebeple; hükmün 8, 9, 10, 11 ve 12 numaralı bentlerinde yer alan "1000.- TL" çıkarılarak bunun yerine ayrı ayrı "200.-TL" yazılması suretiyle düzeltilmesine ve hükmün 6100 sayılı Kanununun geçici 3. maddesi atfıyla H.U.M.K."nun 438/7. maddesine göre düzeltilmiş bu şekliyle ONANMASINA 30/09/2013 günü oy birliği ile karar verildi.