MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın birleştirilen dosya üzerinden yürütülmesine dair verilen hükmün süresi içinde davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği düşünüldü:

-K A R A R-

Davacı vekili, davalının maliki olduğu aracın karıştığı trafik kazasında müvekkilinin yaralandığını ileri sürerek, maddi ve manevi tazminatın tahsilini talep ve dava etmiş, davanın aralarında hukuki ve fiili bağlantı bulunan aynı mahkemenin 2008/411 E. sayılı dosyası ile birleştirilmesini istemiştir.
Mahkemece, konusu aynı olup farklı davalılar aleyhine açılan dosyalar arasında fiili ve hukuki irtibat bulunduğu anlaşıldığından, dosyanın aynı mahkemenin 2008/411 E. sayılı dosyası ile birleştirilmesine, yargılamanın birleştirilen dosya üzerinden yürütülmesine karar verilmiş; hüküm, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dava, trafik kazasında yaralanmadan kaynaklanan maddi ve manevi tazminat istemine ilişkindir.
Hukuk Muhakemeleri Kanununun 166. maddesinde, aynı yargı çevresinde yer alan aynı düzey ve sıfattaki hukuk mahkemelerinde açılmış davalar, aralarında bağlantı bulunması durumunda, davanın her aşamasında, talep üzerine veya kendiliğinden ilk davanın açıldığı mahkemede birleştirilebileceği öngörülmüş, 168. maddesinde de aynı yargı çevresinde görülmekte olan davalar yönünden verilen birleştirme kararlarının ancak hükümle birlikte temyiz edilebileceği ve bu hususun tek başına bozma sebebi olmayacağı hüküm altına alınmıştır.
Somut olayda; birleştirme kararı veren mahkeme ile birleştirmeden sonra davaya bakacak olan mahkeme aynı olduğu gibi, birleştirme kararı gönderme kararı niteliğindedir. Gönderme kararı ile dava sona ermeyip gönderilen mahkemede davaya devam edileceği ve esas hakkında bir hüküm verileceği kuşkusuzdur.
Bu bakımdan, birleştirme kararının tek başına temyiz kabiliyeti yoktur ve esas hükümle birlikte temyizi mümkün bulunmaktadır. Temyiz kabiliyeti olmayan kararlara karşı yapılan temyiz istemleri hakkında da mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01.06.1990 gün ve 3/4 Sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca, Yargıtay’ca da bu yolda karar verilebileceğinden, temyiz dilekçesinin reddi gerekmiştir.
SONUÇ:Yukarıda açıklanan nedenlerle, davalı vekilinin temyiz dilekçesinin REDDİNE, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davalıya geri verilmesine 16/03/2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.