Mahkemesi :Asliye Hukuk(İş) Mahkemesi

Dava, meslek hastalığı nedeniyle çalışma gücü kaybı oranının tespiti istemine ilişkindir.
Mahkemece, davanın derdestlik nedeniyle usulden reddine karar verilmiştir.
Hükmün, davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununun 114"üncü maddesinin (ı) bendi uyarınca “aynı davanın daha önceden açılmış ve halen görülmekte olmaması” bir başka deyişle derdest olmaması dava şartları arasında düzenlenmiş olup, aynı kanunun 115"inci maddesi gereği bu durum kamu düzeni ile ilgilidir ve davanın her aşamasında kendiliğinden araştırılır.
Anılan madde metninde belirtildiği üzere derdestlik; açılan bir davanın daha önce aynı veya başka bir mahkemede açılmış olup da görülmeye devam ediyor olmasıdır. Derdestlik açısından aynı dava olma koşulları aslında maddi anlamda kesin hüküm koşulları ile paralellik gösterir. Bu bağlamda derdestliğin söz konusu olabilmesi için tarafları, sebepleri ve konusu aynı olan davanın iki defa ayrı ayrı açılmış olması gerekir.
Birinci ve ikinci davanın aynı dava sayılabilmesi için gerekli ilk şart her iki davanın taraflarının aynı kişiler olmasıdır. Tarafların aynı sayılması, tarafların her iki davada da aynı sıfatla, yani davacı ve davalı sıfatıyla hareket etmiş olmaları gerekmez. Birinci davada; davacı olan taraf, ikinci davada, davalı olabileceği gibi, tam tersi de söz konusu olabilir. Davaların aynı dava sayılabilmesinin bir diğer şartı her iki davanın sebebinin aynı olmasıdır. Dava sebebinin aynı olmasından kasıt hukuki sebepler değil, davacının davasını dayandırdığı vakıalardır. Son şart ise; davaların konularının aynı olmasıdır. Dava konularının aynı olup olmadığını tespit edebilmek için davaların ilkinde verilebilecek kararın, ikinci davada verilebilecek kararı gereksiz hale getirip getirmeyeceği, ya da ikinci davada verilebilecek kararla aynı sonuçların sağlanıp sağlanamayacağına bakılmalıdır.
Eldeki davada, mahkemece, davacının işverene karşı açtığı maddi ve manevi tazminat davası nedeniyle derdestlik nedeniyle karar verilmiş ise de, her iki davanın tarafları aynı olmadığı gibi, davaların sebebi ve konuları da farklılık arzetmekte olmasına rağmen, derdestlik nedeniyle reddine karar verilmesi, usul ve yasaya aykırıdır.
Diğer taraftan, davacı sigortalının açtığı diğer davada, meslekte kazanma gücünün tespit edilmesi bakımından 506 sayılı Yasanın 109. (5510 sayılı Yasanın 58 ve 95.) maddesi kapsamında prosedürün tamamlandığı ve ... Genel Kurulunun o dosyada bir rapor verdiği anlaşılmakta olup, davacının kazanma gücü bakımından bağlayıcı nitelikte delil olduğu dikkate alınmalı ve işin esasına girilerek delillerin değerlendirilmesi suretiyle davacının meslekte kazanma gücü kaybına yönelik diğer davada yapılan tespitleri dikkate alarak bir karar vermek gerekirken, yazılı şekilde karar verilmesi, usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
Kabule göre de, red sebebi ortak olan davalılar hakkında tek vekalet ücreti yerine, ayrı ayrı vekalet ücreti takdiri isabetsizdir.
Mahkemece, bu maddi ve hukuki esaslar göz önünde tutularak karar verilmesi gerekirken, eksik inceleme ve hatalı değerlendirme sonucu yazılı şekilde hüküm kurulması, usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, davacı vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ : Temyiz edilen hükmün yukarıda açıklanan nedenlerde BOZULMASINA, temyiz harcının istem halinde davacıya iadesine, 27.04.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.