Yargıtay 17. Hukuk Dairesi 2019/602 Esas 2020/3830 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki rücuen tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın kabulüne dair verilen hükmün süresi içinde davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:
-K A R A R-
Davacı vekili, müvekkili kurum sigortalısının sevk ve idaresindeki araçla davalıların sürücüsü ve Zorunlu Mali Mesuliyet Sigortacısı oldukları araçların karıştığı çift taraflı kaza sonucu, müvekkili kurum sigortalısının vefat ettiğini ve hak sahiplerine aylık bağlandığını belirterek fazlaya dair hakları saklı kalmak kaydıyla 2.388,01 TL"nin ödeme tarihlerinden işleyecek yasal faizi ile birlikte davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsilini talep etmiş, 18.06.2015 tarihinde talebini 31.372,86 TL"ye artırmıştır.
Davalılar, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, iddia, savunma ve toplanan kanıtlara göre; davalı ... Sigorta A.Ş yönünden açılan davanın reddine; davalı ... yönünden açılan ıslah edilmiş davanın kabulü ile 31.372,86 TL"nin onay tarihi olan 01/08/2009 tarihinden itibaren işleyecek yasal faiziyle birlikte davalı ..."dan tahsiline karar verilmiş; hüküm, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dosya içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre davacı vekilinin tüm temyiz itirazlarının reddiyle usul ve yasaya uygun bulunan hükmün ONANMASINA, 492 sayılı Harçlar Yasasının 13/J maddesi uyarınca davacıdan harç alınmamasına 23/06/2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.