MAHKEMESİ : ANKARA 12. ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ
TARİHİ : 10/06/2010
NUMARASI : 2008/276-2010/230
Taraflar arasında görülen davada;
Davacılar, kayden maliki oldukları 3528 parsel sayılı taşınmaza, davalı tarafından baz istasyonu ve eklentileri kurmak suretiyle 2007 yılı başından beri müdahale edildiğini ileri sürerek, el atmanın önlenmesi, yıkım ve ecrimisil isteğinde bulunmuşlardır.
Davalı, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, davacı taşınmazına el atma olgusu saptanarak davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Karar, taraflarca süresinde temyiz edilmiş olmakla; Tetkik Hakimi . raporu okundu. Düşüncesi alındı. Dosya incelendi. Gereği görüşülüp, düşünüldü. 
Dava, çaplı taşınmaza el atmanın önlenmesi, yıkım ve ecrimisil isteklerine ilişkindir.
Mahkemece, yargılama sırasında çekişme konusu davacı taşınmazının imar uygulamasına tabi tutulduğu ve dava konusu alanı kapsayan taşınmazda davacının mülkiyetten kaynaklanan bir hakkının kalmadığı, ancak dava tarihi itibariyle varlığı saptanan el atma olgusu yönünden davacının davasında haklı olduğu gözetilerek belirlenen ecrimisil miktarının hüküm altına alınması, konusuz kalan el atmanın önlenmesi ve yıkım istekleri yönünden karar verilmesine yer olmadığına karar verilmiş olması doğrudur. Bu yönlere değinen ve yerinde bulunmayan tarafların temyiz itirazının reddine.
Ancak 492 Sayılı Harçlar Yasasının 16. maddesi hükmü ve 04.03.1953 tarih 10/2 Sayılı İçtihadı Birleştirme kararı uyarınca el atmanın önlenmesi, yıkım ve ecrimisil istekli birlikte açılan davalarda dava değerinin belirtilen 3 istek konusunun toplam değerinden oluşacağı ve tarafı yararına bu toplam değer gözetilmek suretiyle tek bir avukatlık ücretine hükmedilmesi gerektiği açık olmasına karşın, her bir istek yönünden ayrı ayrı avukatlık ücretine hükmedilmiş olması doğru değildir.                                                                              
Öyleyse, tarafların bu yönlere değinen temyiz itirazları yerindedir. Kabulü ile hükmün açıklanan nedenlerden ötürü, HUMK’nun 428. maddesi gereğince BOZULMASINA, ,18.04.2011  tarihinde  oybirliğiyle  karar  verildi.