Taraflar arasında görülen davada;
Davacı, miras bırakan büyük babası M.in, 222 ada 52 parsel sayılı taşınmazdaki payını kız kardeşi olan H.’ye dava konusu 565, 227 ve 230 parsel sayılı taşınmazlardaki paylarının takası karşılığında temlik ettiğini ancak, takas karşılığı adına tescil edilmesi gereken bu taşınmazların muvazaalı şekilde tapuda satış gösterilerek davalılar adına tescil edilmiş olduğunu, ayrıca dava konusu 588, 589, 565, 227 ve 230 parsel sayılı taşınmazlarda murisin kardeşleri olan Davut, H. ve A.paylarının muris tarafından satın alındığı halde yine muvazaalı olarak davalılar adına tescil işlemlerinin yapıldığını oysa, satış bedellerinin muris tarafından ödendiğini ileri sürerek, dava konusu taşınmazların davalılar adına olan tapu kayıtlarının iptaliyle muris adına tesciline veya bedelinin mirasçılara ödenmesine aksi halde tenkis hükümlerinin uygulanmasına karar verilmesi isteğinde bulunmuştur.
Davalılardan H., dava konusu taşınmazları bedelini ödeyerek satın aldığını belirterek davanın reddini savunmuş, diğer davalı D.ise, davayı kabul ettiğini bildirmiştir.
Mahkemece, temliklerin muvazaalı olduğu gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Karar, davalı Hasan tarafından süresinde temyiz edilmiş olmakla; Tetkik Hakimi . .
  Dava, muris muvazaası hukuksal nedenine dayalı tapu iptali ve tescil, olmadığı takdirde tenkis isteğine ilişkin olup mahkemece, iptal ve tescil isteğinin kabulüne karar verilmiştir.
Dosya içeriği ve toplanan delillerden; çekişme konusu taşınmazların miras bırakandan intikal etmediği, dava dışı gerçek kişilerden edinildiği anlaşıldığına göre, olayda 01.04.1974 tarih ½ sayılı İçtihadı Birleştirme Kararının uygulama yeri bulunmadığı gözetilerek davalı H. yönünden iptal-tescil isteğinin reddine karar verilmesi gerekirken kabulü doğru değildir.
Ancak, davada tapu iptali ve tescil isteği yanında, tenkis isteğinde de bulunulmuştur. Gerçekten de; temlike konu taşınmazların bedelinin miras bırakan tarafından sicil maliklerine ödenmesi suretiyle davalı H.adına sicil kayıtlarının oluşturulduğunun saptanması halinde anılan işlemlerin, gizli bağış niteliğini taşıyacak olması nedeniyle T.M.K. 560 ila 571 maddeleri arasında öngörülen tenkis hükümlerine tabi olacakları açıktır.
Ne varki; mahkemece bu konuda bir araştırma ve inceleme yapılmış değildir.
O halde, davalı Hasan’ın değinilen temyiz itirazları yerindedir. Kabulü ile yerel mahkeme hükmünün açıklanan nedenlerden ötürü HUMK."nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA, alınan peşin harcın temyiz edene geri verilmesine,  18.4.2011  tarihinde oybirliğiyle karar  verildi.