MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura düzenleme
HÜKÜM : Asıl Karar: Mahkumiyet
Ek Karar: Temyiz isteminin reddi

Sanığın yokluğunda verilen hükme ilişkin gerekçeli kararın, sorgusunda bildirdiği adresine yapılan tebligatın iadesi üzerine, aynı adrese 7201 sayılı Tebligat Kanunu"nun 35. maddesine göre tebliğ edildiği, ancak bu adrese daha önceden usulüne uygun herhangi bir tebligat yapılmadığından sanığın hükmü öğrenme ile yasal süresi içinde temyiz ettiği kabul edilerek; Mahkemenin temyiz isteminin reddine dair ek kararları kaldırılarak yapılan incelemede:
Sanığın 2011, 2012 ve 2013 takvim yıllarında sahte fatura düzenlediği iddia ve kabul olunan olayda; vergi suçu ve tekniği raporları ekinde yeralan yoklama fişinde sanığın imzasının bulunduğu, şirketi sanığın kurduğu ve yetkilisi olduğu, dosya içeriği savunmalar ve temyiz dilekçesinden, sanığın şirkette çalıştığının anlaşılması karşısında 5271 sayılı CMK"nin 217. maddesi uyarınca duruşmadan edindiği kanaate göre deliller değerlendirip suçun sübutu yönünden vicdani kanıya ulaşan mahkemenin takdir ve kabulünde bir isabetsizlik görülmediğinden tebliğnamedeki bozma düşüncesine iştirak edilmemiş, 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesi’niı 08.10.2015 tarihli, 2014/140 esas ve 2015/85 karar sayılı iptal kararının infaz aşamasında; gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yargılamanın hukuka uygun olarak yapıldığı, iddia ve savunmada ileri sürülen hususların gerekçeli kararda gösterilip tartışılarak değerlendirildiği, fiilin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, suç vasfının doğru biçimde belirlendiği, cezanın kanun takdir sınırında uygulandığı, incelenen dosyaya göre kurulan hükümlerde bir isabetsizlik bulunmadığı anlaşılmış; sanığın temyiz nedenleri yerinde görülmediğinden hükümlerin ONANMASINA, 24.09.2920 tarihinde oy birliği ile karar verildi.