KARAR

Kişilerin huzur ve sükununu bozma suçundan sanık Güven Doğanay"ın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 123/1, 62/1 ve 52/2. maddeleri uyarınca 1.500,00 Türk Lirası adlî para cezaları ile cezalandırılmasına dair Karşıyaka 9. Asliye Ceza Mahkemesinin 15/07/2015 tarihli ve 2015/341 esas, 2015/564 sayılı kararının Yargıtay 18. Ceza Dairesinin 07/03/2018 tarihli ve 2017/3036 esas, 2018/3037 karar sayılı ilâmı ile onanarak kesinleşmesini müteakip, anılan kararın infazı sırasında 02/12/2016 tarihinde Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun’un 34. maddesi ile 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 253. maddesinde yapılan değişiklik nedeniyle hükümlünün hukukî durumunun yeniden değerlendirilerek, infazın durdurulması talebinin kabulüne ilişkin Karşıyaka (Kapatılan) 9. Asliye Ceza Mahkemesinin 30/04/2018 tarihli ve 2015/341 esas, 2015/564 sayılı ek kararına yönelik itirazın reddine ilişkin mercii Karşıyaka 2. Ağır Ceza Mahkemesinin 09/05/2018 tarihli ve 2018/1704 değişik iş sayılı kararını kapsayan dosya incelendi.
İstem yazısında: “Dosya kapsamına göre, 06/02/2014 tarihinde işlediği suçlara ilişkin 5237 sayılı Kanun"un 125/2, 123/1, 106/1-1. cümle ve 105/1. maddeleri gereğince cezalandırılması istemiyle Karşıyaka Cumhuriyet Başsavcılığının 22/04/2014 tarihli ve 2014/2026 soruşturma, 2014/2610 esas, 2014/1274 sayılı iddianamesiyle sanık hakkında dava açıldığı, yapılan yargılama sonunda Karşıyaka 9. Asliye Ceza Mahkemesinin 06/05/2015 tarihli ve 2014/369 esas, 2015/340 sayılı kararıyla sanığın sehven sadece hakaret, tehdit ve cinsel taciz suçları yönünden cezalandırılmasına karar verildiği, anılan kararın Yargıtay incelemesinde olduğu, kişilerin huzur ve sükununu bozma suçu yönünden ise sanığın ayrıca Karşıyaka 9. Asliye Ceza Mahkemesinin 15/07/2015 tarihli ve 2015/341 esas, 2015/564 sayılı kararı ile cezalandırılmasına karar verildiği, söz konusu kararın Yargıtay 18. Ceza Dairesinin 07/03/2018 tarihli ve 2017/3036 esas, 2018/3037 karar sayılı ilâmı ile onanarak kesinleştiği,
5271 sayılı Kanun"un 253/3. maddesinde yer alan "Soruşturulması ve kovuşturulması şikâyete bağlı olsa bile, cinsel dokunulmazlığa karşı suçlarda, uzlaştırma yoluna gidilemez. Uzlaştırma kapsamına giren bir suçun, bu kapsama girmeyen bir başka suçla birlikte işlenmiş olması halinde de uzlaşma hükümleri uygulanmaz" şeklindeki hüküm gereğince, somut olayda şüphelinin kişilerin huzur ve sükununu bozma suçunu uzlaşma kapsamına girmeyen cinsel taciz suçuyla birlikte işlemesi nedeniyle uzlaşma hükümlerinin uygulanamayacağı gözetilmeden, itirazın kabulü yerine yazılı şekilde reddine karar verilmesinde isabet görülmemiştir.” denilmektedir.
I- Olay:
Sanık hakkında hakaret tehdit, kişilerin huzur ve sükununu bozma ve cinsel taciz suçlarından yürütülen soruşturma sonucunda kamu davası açıldığı, yapılan yargılama sonucunda, kişilerin huzur ve sükununu bozma suçundan hüküm kurulmadığı, sonrasında ek kararla bu suçtan da mahkumiyet hükmü kurulduğu ve kurulan hükmün Yargıtay denetiminden geçerek kesinleştiği, 6763 sayılı Kanun kapsamında Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından yapılan ihbar üzerine Mahkemesince infazın durdurulmasına karar verildiği, bu karara yapılan itiraz üzerine ititrazı incelemekle görevli ve yetkili Karşıyaka 2. Ağır Ceza Mahkemesince reddedildiği, kesin nitelikteki bu karara yönelik kanun yararına bozma talebinde bulunulduğu anlaşılmıştır.
II- Hukuksal Değerlendirme:
5271 Sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 253 ve devamı maddelerinde düzenlenen uzlaştırma müessesesinde 24/11/2016 tarihinde kabul edilen 6763 sayılı Yasa ile köklü değişiklikler yapılmıştır. 6763 sayılı Kanun 02/12/2016 tarihinde Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe girmiştir.
6763 Sayılı Kanun ile değişiklik öncesi şikayete bağlı suçlar ile şikayete bağlı olup olmadığına bakılmaksızın kasten yaralama (üçüncü fıkra hariç olmak üzere TCK"nın 86. maddesi), taksirle yaralama (TCK"nın 89. maddesi), konut dokunulmazlığının ihlali (TCK"nın 116. maddesi), çocuğun kaçırılması ve alıkonulması (TCK"nın 234. maddesi), ticari sır, bankacılık sırrı veya müşteri sırrı niteliğindeki bilgi veya belgelerin açıklanması (TCK"nın 234. maddesi, dördüncü madde hariç) ve özel kanunlarda uzlaşmaya tabi olduğu belirtilen suçlar uzlaşmaya tabi suçlar idi. Bu genel kuralın istisnası olarak da soruşturulması ve kovuşturulması şikayete bağlı olsa da etkin pişmanlık hükümlerine yer verilen suçlar, cinsel dokunulmazlığa karşı işlenen suçlar uzlaşma kapsamında değildi. Ana kuralın bir diğer önemli istisnası da uzlaştırma kapsamına giren bir suçun uzlaşma kapsamına girmeyen bir başka suçla birlikte işlenmesi durumu idi ki, bu durumda da uzlaşma hükümlerinin uygulanmayacağı yaptırım altına alınmıştı.
Yukarıda yapılan açıklamalardan da anlaşılacağı üzere, sanık hakkında uzlaştırma kapsamında olmayan cinsel taciz suçu ile uzlaştırma kapsamında olan kişilerin huzur ve sükununu bozma suçunun birlikte işlenmiş olması dolayısı ile açıklaması yapılan uzlaştırma kurumunun istisnalarından olan “uzlaştırma kapsamına giren bir suçun uzlaşma kapsamına girmeyen bir başka suçla birlikte işlenmesi durumunda uzlaştırma yoluna gidilemez” kuralı gereği uzlaştırma yoluna gidilemeyeceğinden sanık hakkında kurulan mahkumiyet hükmünün infazının durdurulmasına yönelik itirazın mercii tarafından kabulü yerine reddine karar verilmesinin kanuna aykırı olduğu ve kanun yararına bozma talebinin yerinde olduğu görülmüştür.
III- Sonuç ve Karar:
Yukarıda açıklanan nedenlerle;
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’nın, kanun yararına bozma isteği doğrultusunda düzenlediği tebliğnamedeki düşünce yerinde görüldüğünden,
1- Karşıyaka 2. Ağır Ceza Mahkemesi"nin 09/05/2018 tarihli ve 2018/1704 değişik iş sayılı kararının, 5271 sayılı CMK’nın 309. maddesi uyarınca BOZULMASINA,
2- Aynı Kanun maddesinin 4-a fıkrası gereğince, sonraki işlemlerin mahallinde tamamlanmasına, Yüksek Adalet Bakanlığına sunulmak üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"na TEVDİİNE, 21/01/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.