Taraflar arasında görülen davada;
Davacı,maliki olduğu 329 ada 1 parsel sayılı taşınmazda yer alan 1, 2, 3, 13, 14 ve 15 nolu bağımsız bölümleri davalıdan aldığı 80.000.-TL borcun  teminatı olarak davalıya devrettiğini, taşınmazların toplam değerinin 214.000.-TL olduğunu, aradaki farkın davalı tarafından faize sayıldığını, davalının tefecilik suçundan yargılandığını, davalının eylemi nedeniyle mağdur olduğunu, aldığı parayı iade etmeye hazır olduğunu ileri sürerek, tapu iptal tescil olmadığı taktirde faiz adı altında alınan paranın davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı, satış işleminin gerçek olduğunu belirtip davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, ispat edilemeyen davanın reddine karar verilmiştir.
Karar, davacı vekili tarafından süresinde duruşma istekli temyiz edilmiş olmakla; Tetkik Hakimi .raporu okundu, düşüncesi alındı. Dosya incelendi, duruşma isteğinin tebliğ giderleri yatırılmadığından reddiyle gereği görüşülüp düşünüldü.
Dava tapu iptal, tescil isteğine ilişkindir. 
Mahkemece; davanın, iddianın  kanıtlanamadığı gerekçesiyle reddine karar verilmiştir.
Dosya içeriği ve toplanan delillerden; özellikle eksiğin tamamlanması yoluyla getirtilen ve kesinleşen Demre Asliye Ceza mahkemesinin 16.06.2009 gün, 2008/822 Esas, 2009/658 Karar sayılı dosyasından davacının davalıdan almış olduğu borç paranın teminatı olarak çekişme konusu taşınmazları davalıya satış gösterilmek suretiyle temlik ettiği anlaşılmaktadır.
Yukarıda değinilen olgular gözetildiğinde taraflar arasındaki hukuki ilişkinin inançlı işlem olduğu kabul edilmelidir. Hemen belirtilmelidir ki; davada ileri sürülen iddiaların 05.02.1947 tarih 20/6 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca yazılı belge ile kanıtlanması gerekir. Yok eğer böyle bir yazılı belgenin mevcut bulunmaması halinde taraflar arasında yapılan yazışmalar, banka dekontları vs.gibi HUMK’nun 292. maddesinde öngörülen yazılı delil başlangıcı sayılacak hususların varlığının saptanması halinde iddianın her türlü delille ispatlanması olanaklıdır.
Somut olayda, TMK’nun 6 ncı maddesi hükmü uyarınca ispat külfeti kendisine düşen davacının ispata elverişli nitelikte yazılı bir belgesinin bulunmadığı görülmektedir.
Ne varki; Demre Asliye Ceza mahkemesinin 16.06.2009 gün, 2008 / 822 Esas, 2009 /658 Karar sayılı kesinleşen ve davalının mahkumiyetine dair dava dosyası kapsamıyla iddianın kanıtlandığı açık olup taraflar arasındaki çekişmenin çözümünde gözetilmesi ve değerlendirilmesi gerekeceğinde de kuşku yoktur. Oysa mahkemece anılan dava dosyası değerlendirilmeksizin davacıya yemin teklif etme hakkının hatırlatılması üzerine davalının eda ettiği yemine istinaden davanın reddine karar verilmiş olmasının doğru olduğu söylenemez.
Hal böyle olunca, davacının alınan borç parayı ödeyeceğini de belirtmesi karşısında Borçlar Kanunun 81. maddesi de gözetilerek belirlenecek olan borcun davalıya ödenmek üzere mahkeme veznesine depo edilmesinin sağlanması ondan sonra bir karar verilmesi gerekirken, değinilen hususlar gözardı edilerek, yazılı olduğu üzere hüküm kurulmuş olması doğru değildir.
Davacının, temyiz itirazları yerindedir. Kabulüyle kararın açıklanan nedenlerle HUMK."nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA, alınan peşin harcın temyiz edene geri verilmesine,   14.4.2011  tarihinde oybirliğiyle karar  verildi.