Mahkemesi :Asliye Hukuk (İş) Mahkemesi

Dava, rücûan tazminat istemine ilişkindir.
Mahkemece, bozmaya uyularak ilâmında belirtilen gerekçelerle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hükmün, taraf avukatları tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteklerinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kâğıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
1-21.07.2004 gün ve 25529 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak, öngördüğü istisnalar dışındaki hükümleri yayım tarihinde yürürlüğe giren, 14.07.2004 tarih ve 5219 sayılı “Çeşitli Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun” ve ayrıca 5236 sayılı Kanun; katsayı artışı da uygulanmak suretiyle bu kanunların yürürlük tarihinden sonra yerel mahkemelerce verilen hükümler yönünden 2014 yılı için 1086 sayılı Hukuk Usûlü Muhakemeleri Kanunu’nun 427. maddesindeki temyiz (kesinlik) sınırını 1.890,00 TL olarak değiştirmiştir.
Alacağın bir kısmının dava edilmiş olması hâlinde temyiz (kesinlik) sınırının saptanmasında alacağın tamamının gözetilmesi; tümü dava konusu yapılan bir alacağın kısmen kabulünde ise temyiz (kesinlik) sınırının belirlenmesinde kabul ve reddedilen miktarların esas alınması, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun geçici 3. maddesi gereğince 1086 sayılı Hukuk Usûlü Muhakemeleri Kanunu’nun 427’nci maddesi hükmü gereğidir.
Somut olayda, kabule konu alacak tutarı olan 338,73 TL’nin yukarıda değinilen temyiz (kesinlik) sınırının altında bulunduğundan, anılan karara karşı temyiz yoluna başvurulması kabul edilen miktar itibariyle mümkün değildir.
Hâl böyle olunca, yukarıda açıklanan nedenlerle davalı avukatının temyiz dilekçesinin miktar itibariyle kesinlik nedeniyle reddine,
2-Davacı Kurum avukatının temyiz itirazları incelendiğinde
Dosyadaki yazılara, toplanan delillere, kararın bozmaya uygun bulunmasına ve hükmün dayandığı gerektirici sebeplere göre aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddi gerekir.
Davanın yasal dayanağı 506 sayılı Kanunun 26’ncı maddesidir; bu tür rücu davalarında faiz başlangıcı, gelirler yönünden onay, giderler yönünden sarf ve ödeme tarihleri olmasına karşın, Mahkemece, onay tarihinin 29.03.2004 yerine, yanılgılı değerlendirme sonucu 21.04.2009 olarak yanlış yazılması usul ve yasaya aykırı olup, bozma nedenidir.
Ne var ki; bu aykırılığın giderilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden hüküm bozulmamalı, 6100 sayılı Kanunun geçici 3"üncü maddesinin yollamasıyla 1086 sayılı Kanunun 438’inci maddesi gereğince düzeltilerek onanmalıdır.
S O N U Ç : Hüküm fıkrasının 1. bendinde yazılı bulunan “21.04.2009” tarihinin silinerek yerine,“29.03.2004” tarihinin yazılmasına ve bu şekliyle hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, aşağıda yazılı temyiz harcının davalıdan alınmasına, 27.04.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.