MAHKEMESİ : ... BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında görülen davada ... 1. Fikri ve sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 24/11/2016 tarih ve 2015/342 E. - 2016/284 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair ... Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi’nce verilen 26/04/2017 tarih ve 2017/386-2017/360 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davalı tarafından yapılan 2014/26768 sayılı "MÜZEYYENİN SOFRASI" marka tescil başvurusuna karşı müvekkili tarafından itirazın nihai olarak TPE YİDK tarafından reddedildiğini, İtiraza konu edilen marka başvurusu ile müvekkilinin tescilli markaları arasında 556 sayılı KHK" nın 8/1-b maddesi anlamında iltibas tehlikesi bulunduğunu, marka başvurusunun 29. sınıf bakımından reddi gerektiğini, iptali talep olunan marka başvurusunun müvekkiline ait "SOFRA" esas unsurlu markaları ile ayırt edilemeyecek derecede benzer olduğunu, taraflara ait markaların 29. sınıf bakımından aynı/benzer mallarda kullanılacağını ileri sürerek davalı TPE YİDK kararının davalının marka başvurusunun 29. sınıf bakımından iptalini, marka başvurusunun tescili halinde, 29. sınıf bakımından hükümsüzlüğünü talep ve dava etmiştir.
Davalı TPE vekili, kurum kararının usul ve yasaya uygun olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
Diğer davalı vekili, müvekkili markası bir bütün olarak değerlendirildiğinde davacının markalarından farklı olduğunu, "Sofra" kelimesinin sektördeki pek çok firma tarafından tescilli olarak kullanmakta olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
İlk Derece Mahkemesince, iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre, dava konusu markanın 29. sınıflarında yer alan tüm malları redde dayanak gösterilen davacı markalarının emtia listesinde yer alan 29. sınıflardaki mallar ile aynı ve aynı tür mallar olduğu, davaya konu marka başvurusundaki 43. sınıfta yer alan yiyecek ve içecek sağlanması hizmetleri açısından taraf markalarındaki mal ve hizmetlerin benzer olduğu, davalı başvurusu kapsamında 43. sınıfta kalan diğer hizmetlerin ise davacı markalarının kapsamında yer alan mallardan farklı olduğu, davaya konu marka “MÜZEYYEN’İN SOFRASI” olarak telaffuz edileceği, taraf markaları farklı seslerden ve hecelerden oluşmakta olup, davacı markasında vurguyu “SOFRA” ve “SOFRAMAR” kelimeleri üzerinde toplanırken davaya konu markada “MÜZEYYEN” kelimesi ve
kadın fotoğrafı üzerinde toplandığı, ortalama tüketici kitlesinin markalar arasında benzerlik ve ilişki kurmayacakları, ortak bileşen olarak yer alan “SOFRA” ibaresinin uyuşmazlık konusu mal ve hizmetlerde ayırt edici niteliği çok zayıf olduğu, davalı markasında yer alan “MÜZEYYEN’İN” sözcüğü ise genel izlenim üzerindeki etkisi büyük olduğu ve markalar arasındaki benzerliği ortadan kaldıracak güçte olduğu, başvurunun tesciline 556 sayılı KHK’nın 8/1-b maddesi hükmü uyarınca engel olunamayacağı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Karara karşı, davacı vekili istinaf başvurusunda bulunmuştur.
Bölge Adliye Mahkemesince, dosya kapsamı, mevcut delil durumu ve ileri sürülen istinaf sebepleri dikkate alındığında mahkemenin vakıa ve hukuki değerlendirmesinde usul ve esas yönünden yasaya aykırılık bulunmadığı, taraf markalarında ortak bileşen olarak yer alan “SOFRA” ibaresinin uyuşmazlık konusu mal ve hizmetlerde ayırt edici niteliği çok zayıf olduğu, buna karşılık davalı markasında yer alan “MÜZEYYEN’İN” sözcüğü ise genel izlenim üzerindeki etkisi büyük olduğu ve markalar arasındaki benzerliği ortadan kaldıracak güçte olduğu, dava konusu başvurunun emtia listesindeki 29. sınıftaki malların tamamının davacının “SOFRA” esas unsurlu markalarının koruma kapsamında bulunmakla beraber, marka işaretleri arasında karıştırılma ihtimaline neden olabilecek bir benzerlik bulunmadığından, başvurunun tesciline 556 sayılı KHK’nın 8/1-b maddesi hükmü uyarınca engel olunamayacağı anlaşılmakla, davacı vekilinin istinaf başvurusunun esas yönünden reddine karar verişmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK"nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK"nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK"nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 13,00 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 09/01/2019 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.